Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην στην Αθήνα, 10 Γενάρη 2015

 Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην

-Σάββατο, 10 Ιανουαρίου 2015-

Χώρος πολιτικής και πολιτισμού του Άρδην, 
Ξενοφώντος 4 - Σύνταγμα, Αθήνα

Νέα κυκλοφορία: Ένα πρόταγμα για τον 21ο αιώνα

Ένα πρόταγμα για τον 21ο αιώνα, Ο “εκσυγχρονισμός της παράδοσης”, Από το 1-1-4 στους Αγανακτισμένους, Γιώργος Καραμπελιάς, Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ζούμε –μέσα στην αγωνία–, το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής, που ενώ άρχισε με αισιοδοξία και δημιουργικότητα στη δεκαετία του 1960, ως απόπειρα «εκσυγχρονισμού της παράδοσης», κατέληξε σε μια γενικευμένη κατάθλιψη, αδιέξοδο και κρίση του «παρασιτικού εκσυγχρονισμού», πενήντα χρόνια αργότερα· και το χειρότερο είναι πως αυτή η κρίση κινδυνεύει να συμπαρασύρει στο βάραθρο της αποτυχίας τον ελληνισμό στο σύνολό του.
Μέσα από δύο κείμενά μου, γραμμένα το 2013 και το 2014, προσπαθώ να ανιχνεύσω τα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου και να σκιαγραφήσω τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις μιας νέας πορείας που θα μας δώσει –ίσως– τη δυνατότητα να υπερβούμε θετικά την κρίση μας, διαμορφώνοντας ένα πρόταγμα για τον 21ο αιώνα.
Κάτω από νέες συνθήκες, το ίδιο αίτημα, του «εκσυγχρονισμού της παράδοσης», αναδεικνύεται και πάλι. Και το μόνο που μπορούμε να ευχόμαστε είναι πως η τελεσίδικη παρακμή της Δύσης, την οποία βιώνουμε, να επιτρέψει σήμερα στο αίτημα αυτό να αποκτήσει βαθύτερο και ριζικότερο χαρακτήρα. Έχοντας την εμπειρία των πενήντα χρόνων της έξαρσης και της παρακμής, είμαστε υποχρεωμένοι να επιχειρήσουμε ένα δυσκολότερο αλλά και υψηλότερο άλμα.

 Επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2014 για το βιβλίο - μελέτη «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα», του Γ. Καραμπελιά

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για μελέτη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 ή την προετοιμασία αυτής, στο Γιώργο Καραμπελιά για το βιβλίο του «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή “Κόψε το ρόδο πριν μαραθεί’’» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2011).

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.
Και επειδή κλείνει μια περίοδο και ανοίγει μία νέα, συνιστά, την εμβληματικότερη μορφή της νεώτερης ελληνικής ιδεολογίας, εξ αιτίας ακριβώς της μοναδικής του συνθετικότητας: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης και αρχαιογνωσίας, εκδότης υπέροχων χαρτών, χρησμολογικών κειμένων και βιβλίων στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού “προγράμματος”, ποιητής -λόγιος και λαϊκός-, τραγουδιστής και μουσικός, προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους. Η μορφή του άστραψε για λίγο καιρό και άφησε έκθαμβους τους συγχρόνους του – και φαίνεται πως τύφλωσε πολλούς από τους τοτινούς καθώς και τους σύγχρονους λογίους μας.
Ο Ρήγας προσωποποιούσε τη σύνθεση και την άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο, νεωτερικότητα και παράδοση, λόγιο και λαϊκό στοιχείο. Ο Ρήγας ήταν η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, της διαρκώς ανολοκλήρωτης ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και πάντα επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά: διότι βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα, να απαντήσουμε θετικά στον “καημό της ρωμιοσύνης”, στον καημό των λαών της Βαλκανικής.
Ο Ρήγας υπήρξε η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, του διαρκούς ανολοκλήρωτου της ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και διαρκώς επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά, γι’ αυτό και αντικείμενο διαμάχης, διότι, ακόμα και σήμερα -ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε-, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα.
Γι’ αυτό και παραμένει αξεπέραστος, το εμβληματικό και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτο πρόταγμα του νεώτερου ελληνισμού. Γι’ αυτό και επιστρέφουμε διαρκώς σε αυτόν, γι’ αυτό μας γοητεύει με έναν συχνά δυσεξήγητο τρόπο η φυσιογνωμία του, διότι αποτελεί το πρόσωπο -διαχρονικό και, στις μέρες μας, τραγικό- του ελληνισμού: Έλληνας, Βαλκάνιος, οικουμενικός.

 

Επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Περιοδικού Άρδην

ΜΚΟ και παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα

ΜΚΟ και παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα

Από το ίδρυμα Φορντ στον Σόρος και τα γερμανικά ιδρύματα

Γιώργος Καραμπελιάς (επιμέλεια)

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Στο πρώτο μέρος του συλλογικού αυτού τόμου εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στη διανόηση και την εξουσία, όπως διαμορφώθηκε ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’60, με επίκεντρο τις διασυνδέσεις του Ιδρύματος Φορντ με τους διανοουμένους στην Ελλάδα την περίοδο της δικτατορίας όπως και με τα «νέα κοινωνικά κινήματα» σε όλο τον κόσμο.
Οι Επιχορηγήσεις Φορντ αποτέλεσαν ένα μεγάλο ιδεολογικό πείραμα. Μέσα στις συνθήκες της χούντας, θα εγκαινιάσει τη μετάβαση στη μεταπολίτευση. Ο «καλός Αμερικάνος» θα προετοιμάσει ιδεολογικά το έδαφος για να «θεραπευτούν» οι πληγές που είχε προκαλέσει ο «κακός» αδελφός του! Και εάν ο εμφύλιος πόλεμος το 1945 αποτέλεσε την πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου στον μεταπολεμικό κόσμο, η δραστηριότητα του Ιδρύματος Φορντ στην Ελλάδα, μετά το 1968, θα σηματοδοτήσει αντίστροφα τη νέα εποχή στη σχέση των διανοουμένων του ’68 με τα μεγάλα ιδρύματα της Δύσης και την εξουσία. Ως προς αυτό, η Ελλάδα αποτέλεσε, για άλλη μια φορά, τον δοκιμαστικό σωλήνα μιας νέας ιδεολογικής και πολιτικής συγκυρίας. Αυτό το πρότυπο θα εφαρμοστεί αμέσως μετά στη Χιλή και εν συνεχεία θα γενικευτεί σε όλο τον κόσμο.
Στο δεύτερο μέρος η έρευνά μας επικεντρώνεται στη δράση των λεγόμενων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», από την «Ανοιχτή Κοινωνία» του Τζωρτζ Σόρος μέχρι το ΕΛΙΑΜΕΠ και τα ιδρύματα των γερμανικών κομμάτων, κατ’ εξοχήν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Στο τρίτο μέρος επιμένουμε στον ρόλο των διανοουμένων του συστήματος, ως βασικών μοχλών της επέκτασης και σταθεροποίησης της Νέας Τάξης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην Ιστορία και την εθνομηδενιστική διαστρέβλωσή της καθώς και την παράλληλη διείσδυση της νεοθωμανικής Τουρκίας, ιδιαίτερα στη Θράκη και την Εκπαίδευση.

Ο καιρός γαρ εγγύς

Ο καιρός γαρ εγγύς (ή τα αδιέξοδα της «νέας μεταπολίτευσης»)

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς

Όσοι στη μακρά διάρκεια της μεταπολίτευσης υπήρξαμε μόνιμοι και σταθεροί επικριτές μιας εποχής ψεύδους, μεταμορφισμού, συλλογικών αυταπατών και ανενδοίαστης απάτης, βρισκόμαστε διχασμένοι ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη. Χαρά γιατί επιτέλους αυτό το σύστημα βαδίζει στην έξοδό του από την ιστορία και έχουμε την αίσθηση ότι δικαιώθηκε μια ανυποχώρητη και συστηματική αντίθεση σε αυτό και, ταυτόχρονα, μια βαθύτατη λύπη γιατί αυτή η έξοδος πραγματοποιείται μέσα από μεγάλες καταστροφές για τη χώρα.
Πολλοί μας καλούν να πανηγυρίσουμε γιατί, επιτέλους, η περίοδος αυτή τελειώνει και εμείς όχι μόνο σταθήκαμε όρθιοι αλλά και επιβεβαιωθήκαμε στις προβλέψεις μας. Δεν συμφωνούμε με μια τέτοια λογική, διότι αυτή («ας καταστραφούν όλα για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχαμε») ανήκει επίσης στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της εποχής που τελείωσε, της μεταπολίτευσης. Μια εποχή όπου το μικροκομματικό συμφέρον και η ατομική ιδιοτέλεια πρυτάνευαν συστηματικά απέναντι στο εθνικό και το κοινωνικό συμφέρον, σε μια λογική après moi le déluge.

Ριζοσπαστισμός και αίσθημα ευθύνης

Εμείς, αντίθετα, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, παρ’ ότι υπήρξαμε διαχρονικά, αταλάντευτοι αντίπαλοι του καθεστώτος, επιδιώκαμε πάντα να συνδυάζουμε την πιο ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική κριτική με ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης, θέλοντας να «αποδείξουμε» πως κάτι τέτοιο είναι όντως δυνατό. Πως ριζοσπαστισμός δεν σημαίνει υποχρεωτικά γενικευμένη ανευθυνότητα και πως υπευθυνότητα δεν σημαίνει ραγιαδισμός, σύμφωνα με το γνωστό αδιέξοδο δίπολο της μεταπολίτευσης. Αντίθετα μάλιστα οι ανεύθυνες δημοκοπίες καταλήγουν πάντα σε Βατερλώ και ενδοτισμό, ενώ ο ραγιαδισμός σε περιπέτειες εθνικές και κοινωνικές. Μια αυθεντικά επαναστατική και ριζοσπαστική τοποθέτηση είναι πάντα «υπεύθυνη», γιατί επιδιώκει πραγματικές ανατροπές και όχι καφενειακές μπουρδολογίες που καταλήγουν σε άτακτες υποχωρήσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Όταν ο Τσίπρας γίνεται ουρά του Σαμαρά

Ανακοίνωση Άρδην

Τελικά η επίσκεψη του Νταβούτογλου ήταν πολύ διδακτική για το πόσο δουλοπρεπές είναι σχεδόν το σύνολο του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δέχτηκε το αίτημα του Νταβούτογλου για νέο κοινό υπουργικό συμβούλιο Ελλάδας – Τουρκίας στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα. Έβαλε την αστυνομία να απαγορέψει κάθε διαδήλωση στην Αθήνα και τα πιστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ εκφόβιζαν για ένα εικοσιτετράωρο τον ελληνικό λαό να μην κατεβεί στη διαδήλωση εναντίον του «βεζίρη».
Από την άλλη, η εικόνα της αντιπολίτευσης είναι πιο απογοητευτική. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ (ούτε καν οι περίφημες πατριωτικές πτέρυγες – με μόνη εξαίρεση το ΔΗΚΚΙ) δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση για την απαράδεκτη επίσκεψη του Νταβούτογλου και την αξίωσή του να μεταβεί με το μισό του υπουργικό συμβούλιο στη Θράκη. Το μόνο μέλημα του Τσίπρα ήταν να κλείσει μια συνάντηση με τον Νταβούτογλου για να του πει ότι θα είναι ο μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας. Ο Νταβούτογλου φυσικά τον εξευτέλισε και τον στρίμωξε στο πρόγραμμά του να τον δει για λίγα λεπτά πριν ανεβεί στο αεροπλάνο για να φύγει από τη χώρα. Ο Νταβούτογλου του έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το πώς θα τον αντιμετωπίζει.
Φυσικά η εικόνα δεν είναι διαφορετική στην ακροδεξιά. Άλλοτε λαλίστατη, η ακροδεξιά δεν έβγαλε τσιμουδιά για το υπουργικό συμβούλιο Ελλάδας-Τουρκίας. Άλλωστε, μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές και στο παρελθόν, όταν μας επισκεπτόταν ο Ερντογάν, η Μέρκελ ή ο Σόιμπλε (δηλαδή οι πραγματικοί επικυρίαρχοι της χώρας) και πάντα απουσίαζαν. Αυτή τη φορά όμως απουσίαζε πιο προκλητικά από κάθε άλλη φορά, ενώ οι ψευτοπαλληκαράδες της Χρυσής Αυγής, από τη στιγμή που συνέλαβαν μέρος της ηγετικής ομάδας, έχουν εξαφανιστεί.
Το Άρδην μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, το ΔΗΚΚΙ, τη Χριστιανική Δημοκρατία, το Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, την Επιτροπή Συμπαράστασης στο Κουρδιστάν και το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν ήταν οι μόνοι που κατέβηκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για την επίσκεψη του Νταβούτογλου. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας, διαδηλώσαμε την αντίστασή μας στα νεο-οθωμανικά σχέδια που προωθούνται στην Ελλάδα, και εκφράσαμε αυτό που σκέφτεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, και που δεν τολμάει κανένας από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό να ψελλίσει…

Άρδην Θεσσαλονίκης: Καμιά δίωξη σε όσους αντιστέκονται στους πλειστηριασμούς

Σήμερα Τετάρτη, 3-12-2014, στις 3.00 μ.μ. στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης θα εκδικάζονταν σειρά υποθέσεων που αφορούν πλειστηριασμούς προς όφελος των τραπεζών. Όπως και την προηγούμενη Τετάρτη, 26-11-2014, οργανώσεις, συνδικάτα και αλληλέγγυοι πολίτες επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν για να καταγγείλουν το χαρακτήρα των πλειστηριασμών.

 Που ως αποτέλεσμα έχει την εξαθλίωση χιλιάδων συμπολιτών μας και την βάναυση φτωχοποίησή τους. Όπως και τη προηγούμενη φορά, η παρουσία των πολιτών και η αγωνιστική τους διάθεση είχε ως αποτέλεσμα να ληφθεί το μήνυμα και οι πλειστηριασμοί να μην προχωρήσουν. Μετά το τέλος της διαμαρτυρίας, αναίτια, οι αστυνομικές δυνάμεις προσήγαγαν δύο άτομα στο Αστυνομικό Τμήμα, ενώ στη συνέχεια προσήγαγαν άλλους 15 χωρίς κανείς να γνωρίζει το λόγο. Αυτή τη στιγμή, 8.00 μ.μ. ακόμα κρατούνται στο Α.Τ. Δωδεκανήσου.

Ουδεμία έκπληξη. Οι πολιτικές της αρπαγής του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της ελληνικής κοινωνίας έχει σχεδιαστεί και προετοιμαστεί μεθοδικά. Μνημόνια, εφαρμοστικοί νόμοι, προεδρικά διατάγματα, το πλαίσιο της λεηλασίας του από τα ντόπια και ξένα «funds» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η παράκαμψη της προστασίας του «Νόμου Κατσέλη», η απόφαση να ισχύει ως τιμή εκκίνησης το 30% μόνο της αξίας του ακινήτου με την οποία χρεώθηκαν οι πολίτες, είναι τα νέα επεισόδια στην διαδικασία αυτή. Και βέβαια όταν η απόγνωση γίνεται δράση και οι πλειστηριασμοί γίνονται πεδίο διαμαρτυρίας επιστρατεύονται οι δυνάμεις καταστολής, για να μην μπαίνουν ιδέες στους πολλούς.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ «ΑΡΔΗΝ» Θεσσαλονίκης εκφράζει την συμπαράσταση της στους διωκόμενους και επιμένει όπως και πολλοί άλλοι: «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Να αντιταχθούμε στη σκανδαλώδη “επίσκεψη” Νταβούτογλου

Στις 5 Δεκεμβρίου 2014 καταφθάνει στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και αρχιτέκτονας του νεο-οθωμανισμού, Αχμέτ Νταβούτογλου, για να συμμετάσχει στο κοινό, ελληνοτουρκικό υπουργικό συμβούλιο. Την ίδια στιγμή που πραγματοποιείται μια νέα επέκταση της εισβολής στην Κύπρο, με την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ· την ίδια στιγμή που η Τουρκία βρίσκεται στο αποκορύφωμα της επεκτατικής της δραστηριότητας, προωθώντας τα σχέδιά της στην Συρία, και ευρύτερα στην Μέση Ανατολή και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον κουρδικό λαό· την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε απομόνωση σε ολόκληρη την περιοχή, τότε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επιλέγει να συμμετάσχει σ’ ένα ακόμη στιγμιότυπο «ελληνοτουρκικής φιλίας». Μόνο που, πλέον, και μετά τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εισέλθει για μια ακόμα φορά σ’ ένα νέο στάδιο: Πλέον, η τουρκική κυβέρνηση δεν επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέροντά της δια της «φιλίας» αλλά δια των εκβιασμών και της ανοιχτής επιβολής. Γι’ αυτό και αυτό το κοινό ελληνοτουρκικό συμβούλιο δεν είναι απλώς μόνον ένα ακόμη πυροτέχνημα «φιλίας», αλλά επί της ουσίας η πρώτη συνάντηση του νεο-οθωμανού περιφερειακού δυνάστη, που αμφισβητεί ανοικτά το καθεστώς του Αιγαίου και απειλεί τη Θράκη, με την ελληνική «διοίκηση». Αποτελεί σκάνδαλο η συνάντηση των υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών ,τη στιγμή που η Ελλάδα όχι μόνο έχει εγκαταλείψει το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου και δεν διεξάγονται κοινές συναντήσεις των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας-Κύπρου, όπως θα έπρεπε!

Οι εξελίξεις έχουν προχωρήσει πάρα πολύ για να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Πλέον, στην ευρύτερη περιοχή, από την μία πλευρά, υπάρχουν όλοι εκείνοι που επιδιώκουν το χάος, και την αποσταθεροποίηση, τον «πόλεμο των πολιτισμών» και την ενίσχυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου, για να τους χρησιμοποιήσουν μετέπειτα ως «εργαλείο» για να στήσουν την νέα αποικιακή φυσιογνωμία της Μέσης Ανατολής. Από την άλλη, είναι το στρατόπεδο των απειλούμενων, που κινδυνεύουν να γνωρίσουν μια νέα μακρά περίοδο υποδούλωσης. Σ’ αυτήν την μοίρα βρίσκονται οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι, και βέβαια εμείς, οι Έλληνες στην Ελλάδα και την Κύπρο –καθώς οι νέο-οθωμανοί θεωρούν την μνημονιακή καταβύθιση της χώρας μας, και την μεταβολή της σε αποικία χρέους, την μεγάλη ευκαιρία για να ολοκληρώσουν την δορυφοροποίηση της στη σφαίρα επιρροής τους.

Ο ελληνικός λαός ή θα αγωνιστεί για την αυτοδιάθεσή του ενάντια στην διπλή επιβολή που ασκούν Δύση –Αμερικάνοι και Γερμανοί– και Νεο-οθωμανική Τουρκία ή θα βρεθεί μπροστά στο φάσμα μιας τελεσίδικης ιστορικής συρρίκνωσης. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.
Γι’ αυτό και καλούμε όλους να διαδηλώσουμε ανοικτά ενάντια σε αυτή τη σκανδαλώδη «επίσκεψη», ιδιαίτερα τη στιγμή που πραγματοποιείται.

ΕΞΩ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΕΞΩ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΑΟΖ

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΙΥΡΔΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΑΚΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 5:30 μμ.

ΑΡΔΗΝ

ΔΗΚΚΙ

Χριστιανική Δημοκρατία

Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν

Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν

Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα

Ανακοίνωση του Άρδην

Την ίδια στιγμή που Τρόικα και Γερμανική Ευρώπη εκβιάζουν αφόρητα απαιτώντας να ενταθούν οι πολιτικές που καταδικάζουν τον ελληνικό λαό σε βελούδινη γενοκτονία, την ίδια στιγμή που η τουρκική κυβέρνηση αξιώνει να κάνει με σύσσωμο το υπουργικό της συμβούλιο περιοδεία ανά την Θράκη, λες και επισκέπτεται κάποια επαρχία του τουρκικού κράτους, η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει ένα ακόμη εσωτερικό μέτωπο παραβιάζοντας τα δικαιώματα των Νίκου Ρωμανού και Ηρακλή Κωστάρη ως κρατουμένων, με το να αρνούνται να τους παρέχουν τις νόμιμες εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούνται (και τις οποίες επί 3 ½ χρόνια ο Ηρακλής Κωστάρης λάμβανε κανονικά).

Είναι σαφές, πως η κυβερνώσα δεξιά έχει αναδιπλωθεί σ’ ένα εμφυλιακού τύπου ρεβανσιστικό προφίλ προκειμένου να «παίξει τα ρέστα της» από την φθορά και την πλατιά απονομιμοποίηση που προκαλεί η εφαρμογή της λαοκτόνας πολιτικής της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η «στρατηγική της έντασης» που το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει υιοθετήσει σε σχέση με τις συγκεκριμένες υποθέσεις.

Αυτή η πολιτική απειλεί να προκαλέσει μιαν αντιπαράθεση γύρω από τα αυτονόητα, δηλαδή τα δικαιώματα των δύο κρατουμένων, ενώ τα δρεπανηφόρα άρματα της Αποικίας Χρέους μαρσάρουν τις μηχανές τους και ετοιμάζονται να προχωρήσουν περαιτέρω στην εθνική και κοινωνική καταστροφή της χώρας μας.

Τούτος ο λόγος είναι και ο κυριότερος για τον οποίον αυτό το ζήτημα πρέπει να κλείσει άμεσα. Διότι μια ενδεχόμενη κλιμάκωση της κοινωνικής έντασης γύρω από αυτό το ζήτημα, συμφέρει μόνο όσους σφίγγουν την θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού.

Ανεπιθύμητος !!