Γράφει ο Γ.Κ. στην εφημερίδα Ρήξη φ. 121 που κυκλοφορεί
Περιφέρεται, με το βλακώδες χαμόγελό του, ανάρμοστο απέναντι στη δεινή κατάσταση της χώρας του, από Βρυξέλλες σε Σμύρνη και από Κωνσταντινούπολη σε Μαξίμου. Κάθε νέα «βόλτα» του κατεβάζει ένα ακόμα σκαλί την Ελλάδα, οδηγώντας τη προς το χαίνον βάραθρο, που αυτός και η παρέα του έχει ανοίξει.
Εκλιπαρεί πλέον το ΔΝΤ να επιστρέψει, γλύφει ως υποτακτικός τον Νταβούτογλου, έχει μεταβάλει τη χώρα ολόκληρη σε περίκλειστο στρατόπεδο.
Τον καρπαζώνουν από παντού. Και όχι μόνον οι συνήθεις Σόϊμπλε και Ερντογάν, αλλά και οι «φίλοι» του Αυστριακοί, ακόμα και τα Σκόπια και οι Αλβανοί.
Ο Ολλανδός χοιροβοσκός μας εμπαίζει ανοικτά –περί «συζήτησης για το χρέος»– και ο Πολωνός αποκαλύπτει πως συνυπέγραψε τον αποκλεισμό της χώρας.
Μόνο του μέλημα πως θα παραμείνει μερικές ημέρες ακόμα στην εξουσία, για να παίζει τρίλιζα με τον Καρανίκα και τον Ιάγο της συμφοράς.
Όσο για τις ρητορικές του αποστροφές αναδεικνύονται ως αυτό που ήταν πάντοτε, ατέλειωτες κενολογίες, αναρίθμητα ψεύδη, καταστροφικές παλινωδίες, γελοίοι ψευτοπαληκαρισμοί.
Αίφνης, όμως, όλο και περισσότεροι ανακαλύπτουν πως απατήθηκαν, καθολικά, ολοκληρωτικά, ανελέητα.
Πώς ένας ολόκληρος λαός δεν μπορούσε να διακρίνει το προφανές; Πώς τόσοι «διανοούμενοι» δεν άκουγαν τον ήχο του ντενεκέ, πίσω από το αλαλάζον κύμβαλο; Πως τον έσπρωξαν στην εξουσία, τόσοι και τόσοι; Από τον Αλαβάνο μέχρι τη γάτα… Ψυχάρη, από τον Καραμανλή μέχρι τον Λαλιώτη; Πως τον ύμνησαν και τον δοξολογούσαν διανοούμενοι, όπως ο Γιανναράς;
Μήπως γιατί ένα είδος συλλογικής παραίσθησης–παράκρουσης συμπαρέσυρε όλη τη χώρα; Ή μήπως γιατί η χώρα βρίσκεται σε παρακμή και το μαγαζί είναι σάπιο, γιατί σε αυτό κυριαρχούν ανθρωπάρια και τιποτένιοι; Δημοσιογράφοι και εκδότες της συφοράς, Μαυρίκοι, ψευδοφιλόσοφοι, ψευδοοικονομολόγοι, Τσακαλώτοι, Βαρουφάκηδες και Κατρούγκαλοι.
Οι καλύτεροι, δυστυχώς, παραμένουν δειλοί, αποσυρμένοι στον εαυτό τους, αυτιστικοί – αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τους άλλους.
Το λαϊκό σώμα, αλλοιωμένο, πλαδαρό, περιδεές απέναντι στην πιθανότητα μιας αντίστασης, που όσο βαθαίνουν τα αδιέξοδα θα γίνεται όλο και πιο επώδυνη, αποζητά μια θαυματουργή λύση, ένα… δημοψήφισμα, έναν… Αρτέμη Σώρρα, έναν… Αλέξη Τσίπρα.
Και πρώτη πράξη κάθαρσης η αναγνώριση πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Για τα υπόλοιπα οψόμεθα…
