Πρόγραμμα Β΄ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης Άρδην / 8 - 9 Δεκεμβρίου 2018
Πρόγραμμα Β΄ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης Άρδην
8 - 9 Δεκεμβρίου 2018
Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα / Αθήνα
Α. Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018 / 10.00-14.00
Η πρωινή συνεδρία του Σαββάτου (10.00 - 14.00) είναι ανοιχτή σε όποιον επιθυμεί να την παρακολουθήσει. Έχουν καλεστεί πολιτικές κινήσεις και προσωπικότητες να παρέμβουν με ολιγόλεπτες εισηγήσεις ή χαιρετισμούς. Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: Οι προοπτικές του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου.
Β. Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018 / 15.00 -18.00
Πολιτικές πρωτοβουλίες και εκλογές 2019. Η συζήτηση αφορά μόνο τα μέλη του Άρδην.
Γ. Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 / 10.00 -14.00
Οργανωτική συγκρότηση. Η συζήτηση αφορά μόνο τα μέλη του Άρδην.
Οι καταλήψεις των μαθητών, η εμφυλιακή μηχανική και η αμφισβήτηση του εκπαιδευτικού εθνομηδενισμού
Οι καταλήψεις των μαθητών, η εμφυλιακή μηχανική και η αμφισβήτηση του εκπαιδευτικού εθνομηδενισμού, γράφει ο Γ. Ρακκάς
Αν υπάρχει μια έννοια που έχει κακοπάθει περισσότερο από τους πομπούς της κυβερνητικής προπαγάνδας, αυτή είναι εκείνη του «φασισμού», καθώς χρησιμοποιείται κατά το δοκούν πλέον από τη συριζαϊκή εξουσία ώστε να ποινικοποιήσει ιδεολογικά κάθε έκφραση αντιπολίτευσης εναντίον της, ιδίως εκείνες που έχουν πατριωτικές ορίζουσες. Αυτό επικεντρώνεται κατ’ εξοχήν ενάντια στις πατριωτικές κινητοποιήσεις που ξέσπασαν με την αναγγελία και την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, εξάλλου, ότι στην ίδια εμπεριέχεται ρήτρα για δέσμευση των κυβερνήσεων εκατέρωθεν, ότι θα αποτρέψουν οποιαδήποτε εκδήλωση εναντίον της.
Η απόπειρα κατασυκοφάντησης των πατριωτικών κινητοποιήσεων, κορυφώνεται τώρα εναντίον του κύματος των μαθητικών καταλήψεων που πραγματοποιούνται κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα καταγγέλλοντας την συμφωνία των Πρεσπών. Το αφήγημα που επιστρατεύει η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι, καθώς οι κινητοποιήσεις των μαθητών υποκινούνται υποτίθεται από την ακροδεξιά, συνιστούν «απειλή για τη δημοκρατία» και πρέπει να καταπολεμηθούν όχι μόνον από το Υπουργείο, αλλά και από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα,καθώς και ευρύτερα από το 'αντιφασιστικό κίνημα'. Με αυτόν τον τρόπο επιστρατεύεται μια 'εμφυλιακή μηχανική' που θέλει να εξαιρέσει από το πολιτικό παιχνίδι την βούληση της πλειοψηφίας, καθώς οι κυβερνητικοί ισχυρίζονται ότι... η ελεύθερη έκφρασή της ενισχύει την... αμφισβήτηση του πολιτεύματος (!). Έτσι, μιας και ο ίδιος ο λαός είναι «μακεδονομάχος», «φασίστας» και «πατριδοκάπηλος», η βούλησή του μπορεί να παρακάμπτεται, κι έτσι η δημοκρατία μπορεί να καταπατείται στην πράξη από τους ίδιους τους υποτιθέμενους υπερασπιστές της, εκείνους που κατά τα άλλα την έχουν μεταβάλει σε αποκλειστικό κτήμα των ημετέρων και των καθεστωτικών.
Ωστόσο η προπαγάνδα αυτή έχει και απώτερη στόχευση: Με την πολιτική της, η κυβέρνηση έχει εκτεθεί στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας καθώς προκάλεσε την γενική εκποίηση της χώρας σε κάθε επίπεδο –εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό, ακόμα και… αρχαιολογικό αν αναλογιστούμε την εκχώρηση των μνημείων στο ΤΑΙΠΕΔ. Η μόνη στρατηγική που μπορεί να διασκεδάσει αυτές τις εντυπώσεις μέσα σε ορισμένα ακροατήρια, και να προκαλέσει την επανασυσπείρωση μεγάλων κομματιών της αριστεράς γύρω της, είναι εκείνη της κατασκευής (ή της μεγέθυνσης) του φασιστικού μπαμπούλα.
Στην προσπάθειά της να ποινικοποιήσει ιδεολογικά τον πατριωτισμό, έχει ως σύμμαχο-προστάτη τις ευρωατλαντικές δυνάμεις οι οποίες από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχουν αποδώσει αυτό το ιδεολογικό περιεχόμενο στις επεμβάσεις τους στην ευρύτερη περιοχή: Ούτως ή άλλως, ήδη από τον 'ανθρωπιστικό πόλεμο' εναντίον της Σερβίας του 1990, ο ιδεολογικός δούρειος ίππος των επεμβάσεων στα Βαλκάνια είχε το σχήμα του φιλελευθερισμού, της επίκλησης των ατομικών δικαιωμάτων και της 'ανοιχτής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας' ενάντια στο φάσμα του εθνικισμού. Σύμμαχος όμως είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι των στρατευμένων της ευρύτερης αριστεράς, και της συστημικής κεντροαριστεράς που απ’ ό,τι φαίνεται ανταποκρίνεται παβλοφικά στην έξαρση του εμφυλιακού συνδρόμου, και έχει σπεύσει να ακολουθήσει την κυβέρνηση σε αυτό το γαϊτανάκι προσφέροντας σπουδαία στήριξη και «από τα κάτω». Έτσι με αυτόν τον τρόπο, όλες οι δυνάμεις που επιβουλεύονται την Ελλάδα γεωπολιτικά, από τις ΗΠΑ και την γερμανική Ευρώπη, μέχρι τον νεο-οθωμανισμό, τον αλυτρωτισμό της ΠΓΔΜ και τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, πανηγυρίζουν μπροστά στην παραδοξότητα της ευρύτερης ελληνικής αριστεράς που στην πράξη τους διευκολύνει.
Με τις μαθητικές καταλήψεις, ζούμε την μεγάλη έξαρση αυτής της αντισυσπείρωσης: Οι αντισυγκεντρώσεις, τα αντι-συντονιστικά απ’ τις χειραγωγούμενες μικρο-οργανώσεις νεολαίας, οι καταδικαστικές ανακοινώσεις από τα αντίστοιχα συνδικαλιστικά όργανα της ΟΛΜΕ, καθώς και από αρκετές ακροαριστερές οργανώσεις, καθώς και οι αφίσες στα Εξάρχεια, έρχονται να ολοκληρώσουν μια καταπληκτική ομοφωνία που καταλήγει στο ΚΚΕ, τον Σταύρο Θεοδωράκη, τη Φώφη Γεννηματά, ακόμα και στον… Κυριάκο Μητσοτάκη.
Είναι τόση παράδοξη, άραγε, αυτή η σύμπλευση; Όχι αν σκεφτούμε ότι για τον εθνομηδενισμό, που είναι ηγεμονικός μέσα σε όλες τις προαναφερόμενες δυνάμεις, οι μαθητικές καταλήψεις δεν αντιπροσωπεύουν μόνον μια βραχύβια αντιπολίτευση στην υπογραφή της Συνθήκης των Πρεσπών. Αλλά συνάμα, δια της πατριωτικής αφύπνισης της νεολαίας την αμφισβήτηση της δικής του κυριαρχίας μέσα στην ίδια την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αμφισβήτηση η οποία απειλεί να περάσει και μέσα στο πανεπιστήμιο αν δεν κατασταλεί άμεσα και δημιουργήσει μόνιμο κλίμα μέσα στους νέους.
Εξ ου και αυτή η καταπληκτική ομοφωνία, από τον Υπουργό μέχρι τα Εξάρχεια, καθώς στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες όλοι, από την εξουσία μέχρι την... αντιεξουσία κέρδιζαν και τροφοδοτούνταν από τον εκπαιδευτικό μηδενισμό. Και ιδίως για το καθεστώς, η πρόσδεση μέσω αυτού, των νέων, αλλά σε δεύτερο χρόνο των διανοούμενων στρωμάτων στο άρμα του, είναι αποφασιστικής σημασίας για την επικράτηση της παγκοσμιοκρατίας στην Ελλάδα.
Η επιστράτευση της 'εμφυλιακής μηχανικής', ωστόσο, για την καταστολή του πατριωτικού αισθήματος λαού και νεολαίας, είναι μια καταστροφική τακτική που θα επισωρεύσει τεράστιες καταστροφές μέσα στην ελληνική κοινωνία. Γιατί, πέραν όλων των άλλων, το πατριωτικό πλειοψηφικό δυναμικό που τώρα αναδεικνύεται μπορεί να λειτουργήσει ως όργανο ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, και ευρύτερης ανανέωσης του δημόσιου βίου στην Ελλάδα, καθώς θέτει επί τάπητος το ζήτημα υπέρβασης των παλαιοεμφυλιοπολεμικών διαιρέσεων και δημιουργίας μιας νέας ενότητας μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η δε πατριωτική αφύπνιση των νέων δημιουργεί μια προοπτική χειραφέτησης από τον μέχρι τα τώρα κυρίαρχο στην νεολαία εγωκρατικό μηδενισμό, που την βύθισε κατά το παρελθόν στα αδιέξοδα της κατανάλωσης, αλλά και της τυφλής βίας.
Αντίθετα, η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των ομοφρόνων της, αλλά και η δραστηριότητα της ίδιας της άκρας δεξιάς και των ναζιστών που προωθούν διχαστικά συνθήματα μέσα στις ίδιες τις κινητοποιήσεις, στοχεύουν στο αντίθετο: Να εκτραπεί εμφυλιοπολεμικά το δυναμικό αυτό, και να επιβληθεί κατά δεύτερο λόγο ο εμφύλιος μέσα στα σχολεία προς πειθάρχηση της νεολαίας στην παραταξιακή διχόνοια --εξ ου και τα συνθήματα που υπόσχονται «κρεμάλες» σε υποτιθέμενους «φασίστες» 13 ή 15 ετών.
Απέναντι στην κατίσχυση του μίσους, ο δημοκρατικός πατριωτισμός αντιτάσσει μια κατεύθυνση δημιουργική: Η αφύπνιση των νέων μπορεί να ολοκληρωθεί, μόνον αν λάβει τις διαστάσεις μιας πολιτιστικής επανάστασης μέσα στα σχολεία για την υπεράσπιση της ελληνικής παιδείας, ιστορίας και πολιτισμού από την επέλαση της εθνομηδενιστικής παγκοσμιοκρατίας μέσα στην εκπαίδευση. Και την ίδια στιγμή, η νεολαία έχει να αντιμετωπίσει όλη την παρακμή της υλικής παραγωγής και της πνευματικής δημιουργίας, το τρομακτικό έλλειμμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, την δράση μιας κομματοκρατικής κάστας που έχει μεταβάλει την ελληνική δημοκρατία σε υπόθεση και κτήμα μιας-δυο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, δηλαδή, όλων των παθογενειών που της στερούν το μέλλον μέσα στην ίδια της την χώρα. Όλα αυτά, ζητούν από τον πατριωτισμό να ξεκαθαρίσει τον χαρακτήρα του, να αποκτήσει δηλαδή πολιτικό και κοινωνικό βάθος.
Σε αυτήν την αναγκαία πολιτιστική και πολιτική ωρίμανση του πατριωτικού αιτήματος μπορούμε να συμβάλουμε πραγματικά.
Βιβλιοπρόταση: Εκκλησία και Γένος εν αιχμαλωσία (νέα κυκλοφορία / 2018)
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Σε ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής, τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα της διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι τωνΤούρκων αλλά και των Λατίνων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Τα εκατομμύρια των εξισλαμισθέντων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά για την ελληνισμό. Συναφώς, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο ελληνισμός επιβίωσε διά της ορθοδοξίας.
Στη Δύση, η καθολική θρησκεία αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες τον αντίπαλο της εθνικής συγκρότησης των ευρωπαϊκών λαών, ο διαφωτισμός θα στραφεί κατ’ εξοχήν εναντίον του Πάπα και της καθολικής Εκκλησίας, η δε εθνική ταυτότητα θα επιβεβαιωθεί, συχνά, μέσω της σύγκρουσης με την Εκκλησία.
Αντίθετα, ο ελληνικός κόσμος δεν αντιμετωπίζει μόνο μια διπλή κατοχή –την Τουρκοκρατία και τη Φραγκοκρατία–, αλλά και μια διττή πνευματική απειλή: Η τουρκική κατοχή είναι ταυτοχρόνως και ένα διαρκές εγχείρημα επιβολής του ισλάμ, διά των εξισλαμισμών και του παιδομαζώματος, ενώ η φραγκική παρουσία δεν περιορίζεται στα κατεχόμενα εδάφη αλλά και επιχειρεί να μεταβάλει τον ελληνικό κόσμο σε θρησκευτικό-πνευματικό παράρτημα της Δύσης.
Παράλληλα, λοιπόν, με τη διαρκή αντίσταση στα μέτωπα των πολεμικών συγκρούσεων, ο ελληνισμός θα διασωθεί ακουμπώντας στις μείζονες πνευματικές παρακαταθήκες του, στην ορθόδοξη πίστη, τη γλώσσα, τη συνείδηση της ιστορικής του διαχρονίας και, τέλος, τη λαϊκή παράδοση. Και η Εκκλησία, ως ο σημαντικότερος θεσμός του υπόδουλου γένους, θα διεξάγει έναν αδιάκοπο «διμέτωπο» αγώνα για να διασφαλίσει την ορθόδοξη-ελληνική ιδιοπροσωπία.
ISBN: 960-427-197-9
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Eδώ και μερικές βδομάδες έχουν ξεκινήσει καταλήψεις διαμαρτυρίας των μαθητών υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, και ενάντια στην Συνθήκη των Πρεσπών. Το κίνημα αυτό αποτελεί εξέλιξη της γενικής κινητοποίησης που ξεκίνησε από τα συλλαλητήρια σε όλες σχεδόν της πόλεις της Ελλάδας και εκφράστηκε και στις συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας κατά τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την ενδοτικότητά της απέναντι σε Σκοπιανούς και Αλβανούς και την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, βάζει μπροστά την εμφυλιοπολεμική συκοφαντία και καταδικάζει τις κινητοποιήσεις ως υποκινούμενες από τους φασίστες. Στην πραγματικότητα είναι αυθόρμητες, γιατί ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας, ιδίως στη Μακεδονία, αντιδρά απέναντι στο ξεπούλημα και τον εθνομηδενισμό που διοχετεύει η κυβέρνηση στα σχολεία, θέλοντας να καταργήσει τις εθνικές γιορτές και την ιστορική μνήμη του ελληνισμού.
Β΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ΑΡΔΗΝ / 8 & 9 Δεκεμβρίου 2018
Το Σαββατοκύριακο 8 και 9 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα) η Β΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Άρδην. Στην πρωινή συνεδρία του Σαββάτου έχουν καλεστεί δεκάδες εκπρόσωποι από κόμματα και κινήματα, αλλά και προσωπικότητες του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου για να τοποθετηθούν σχετικά με τις προοπτικές του χώρου ενόψει πολιτικών εξελίξεων.
Πανελλαδικό Συντονιστικό Άρδην.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΡΔΗΝ
Η δεκαετής, πλέον, μνημονιακή περιπέτεια της χώρας ολοκλήρωσε βίαια και καταστροφικά αυτό που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις Σημίτη, υποσχόμενες έναν 21ο αιώνα ισχυρής Ελλάδας και κοινωνικής ευημερίας. Αντ’ αυτών, η παρασιτική ενσωμάτωση της Ελλάδας στην παγκοσμιοποίηση επιφύλασσε μια βαθιά κατάρρευση, που δεν είναι μόνον οικονομική, ή κοινωνική, αλλά ολική και υπαρξιακού χαρακτήρα: Με τη μεταβολή της σε οικονομική αποικία, τις απειλές του νεοθωμανισμού, τη δημογραφική και παραγωγική κατάρρευση, τη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, την πολιτιστική παρακμή.
Ή ο ελληνικός λαός θα αντιστρέψει αυτούς τους αρνητικούς όρους, ή θα αντιμετωπίσει το φάσμα της έκλειψής του, «ολοκληρώνοντας» έτσι άδοξα το εκκρεμές στοίχημα της ελευθερίας που εγκαινιάστηκε 200 χρόνια πριν, με την Επανάσταση του 1821.
Σήμερα η κοινωνία έχει διχαστεί βαθύτατα σε δύο μεγάλες κοινωνικές και, εν τέλει, πολιτικές, παρατάξεις. Από τη μια βρίσκονται οι «παγκοσμιοκράτες», δηλαδή οι οικονομικές, πολιτικές και πνευματικές ελίτ, οι «μποέμ νεοαστοί» των μήντια και του θεάματος, οι κινητικοί πλούσιοι και προνομιούχοι που έχουν συνδέσει τη δική τους ευμάρεια με τον εθνομηδενισμό, δηλαδή την παράδοση της χώρας στην παγκοσμιοποίηση και τη συνακόλουθη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Με πρωτοπόρο την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τη «σύμμαχό» της επί της ουσίας εθνομηδενιστική, νεοφιλελεύθερη συνιστώσα της ΝΔ, την ευρωπαϊστική σοσιαλδημοκρατία του ΚΙΝ.ΑΛ. και του Ποταμιού και, βεβαίως, τη νατοϊκή πτέρυγα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τους... αντίφα. Αυτό το μπλοκ, παρά τις επί μέρους διαφορές μεταξύ τους, αποτελεί ένα εξουσιαστικό οικοσύστημα που μονοπωλεί όλες τις θέσεις ισχύος, από το κοινοβούλιο, τα ΜΜΕ, το κράτος και τα υπουργεία, μέχρι το πανεπιστήμιο, περιθωριοποιώντας οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας
Από την άλλη βρίσκονται όσοι υπερασπίζονται το ρίζωμα της ελληνικής κοινωνίας, τη συνοχή της κοινότητάς της, την αυτοτέλεια του κράτους, την ανάκτηση της βιωσιμότητάς της, καθώς και τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού στο παρόν και το μέλλον – ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, όσοι επιθυμούν να παραμείνει ενεργός ο ελληνισμός μέσα στην Ιστορία και κατά τον αιώνα που έρχεται. Ο πόλος του πατριωτισμού, αν και συσπειρώνει κομμάτια πλειοψηφικά της ελληνικής κοινωνίας, τους χαμένους, και φτωχοποιημένους από την κρίση, αλλά και, ταυτόχρονα, όσους επιμένουν να βαστούν στα πόδια της την εσωτερική, πνευματική και παραγωγική δυναμική της χώρας, παραμένει αποκλεισμένος από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, καθώς και από το πνευματικό και πολιτιστικό κατεστημένο.
Έτσι, με την εξαίρεση μαζικών αυθόρμητων και ασυντόνιστων ξεσπασμάτων, η αγωνία, το ένστικτο αυτοσυντήρησης, η αυτοάμυνα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκει προς το παρόν χώρο να εκφραστεί είτε μειοψηφικά, είτε «πληβειακά», μέσω μιας οργής συχνά δίχως ιεραρχημένους στόχους. Γεγονός που επιτρέπει σε λογιών λογιών δυνάμεις τυχοδιωκτών και πατριδοκαπήλων να αδράχνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν και να εκτρέψουν τη γενική δυσαρέσκεια.
Υπάρχει, δηλαδή, έλλειμμα συσπείρωσης και μετωπικής έκφρασης του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου. Και αυτή η αδυναμία συσπείρωσης, ο κατακερματισμός, δεν είναι μόνο ευθύνη των «καπετανάτων», αλλά αντικατοπτρίζει μια επί της ουσίας έλλειψη ενός οράματος και ενός κοινού σχεδίου που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο πατριωτικό αίτημα. Διότι, στο εσωτερικό του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου, άλλοι προτάσσουν την οικονομική και κοινωνική διάσταση και άλλοι την εθνική και γεωπολιτική, χωρίς να επιτυγχάνουν την αναγκαία σύνθεση ανάμεσα σε αυτές τις δύο παραμέτρους.
Γι' αυτό εξάλλου και κατά την τελευταία δεκαετία, όπου η κρίση εντάθηκε, πήραν προβάδισμα οι δυνάμεις που καπηλεύτηκαν το θυμικό της αγανάκτησης: Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ. ΕΛ. και η Χρυσή Αυγή, στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, ενώ σήμερα, απατεώνες και τυχοδιώκτες που θέλουν κι εκείνοι να καβαλήσουν το πανευρωπαϊκό κύμα του δεξιού λαϊκισμού.
Ωστόσο τα πεπραγμένα της πανθομολογουμένως χειρότερης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ από την πρόσφατη ιστορία της χώρας, αποδεικνύουν περίτρανα τους κινδύνους που ελλοχεύουν όταν απουσιάζει το όραμα και το πρόγραμμα από το λαϊκό σώμα.
Διότι, ο αντίπαλός μας, η παγκοσμιοκρατία, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και στο γήπεδο της πρακτικής πολιτικής, που διαμορφώνει το μέλλον της χώρας. Γι’ αυτό και θα πρέπει να απαντήσουμε στις πραγματικές συλλογικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή, στα μεγάλα «πώς» που αφορούν στην εθνική στρατηγική για την υπεράσπιση των δικαίων και της ακεραιότητας της χώρας, την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, την ανασυγκρότηση της παραγωγής της, της εκπαίδευσής της, της δημογραφίας, της άμυνάς της, τη διατήρηση της εθνικής συνοχής και του περιβάλλοντος, την αποκατάσταση και την αξιοποίηση του πολιτιστικού της κεφαλαίου.
Το αίτημα για εθνική επιβίωση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί χωρίς ένα όραμα που να συνθέτει τις αξίες του πατριωτισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του οικολογικού μέτρου, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής αναγέννησης.
Εξάλλου σήμερα, σε όλη την Ευρώπη, οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης έχουν εξαντληθεί και το ζήτημα που τίθεται είναι εάν αυτήν τη νέα αντιπαγκοσμιοποιητική πλειοψηφία των λαών θα την εκφράσουν δυνάμεις αντιδραστικές ή δυνάμεις που θα επιχειρούν τη σύνθεση πατριωτισμού και δημοκρατίας. Πόσω μάλλον στην Ελλάδα, που δεν είναι μια χώρα της Δυτικής Ευρώπης, αλλά μια «χώρα των συνόρων» μεταξύ Ανατολής και Δύσης και απειλείται τόσο η εδαφική της ακεραιότητα όσο και η εθνική της συνοχή.
Εάν δεν συγκροτηθεί ένας πατριωτικός δημοκρατικός πόλος, ικανός να εκφράσει τις ανάγκες της κοινωνίας για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας, που να πατάει στις δικές μας δυνάμεις και παραδόσεις, αναπόφευκτα οι κυρίαρχες ελίτ θα ολοκληρώσουν το ξεπούλημα της πατρίδας και του λαού της οι δε πατριδοκάπηλοι θα συνεχίσουν «να πουλάνε πατρίδα» με το αζημίωτο – σύμφωνα την εύστοχη έκφραση του Νεοκλή Σαρρή.
Με βάση αυτό το σκεπτικό πιστεύουμε πως είναι ανάγκη να ανοίξει ένας διάλογος στα πλαίσια ολόκληρου του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου. Και σαν ένα βήμα προσκαλούμε όλους να παρακολουθήσουν και να τοποθετηθούν σχετικά, στην ειδική συνεδρία που έχουμε προβλέψει κατά τη Συνδιάσκεψη του Κινήματος Άρδην, το Σάββατο στις 8 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, που αφορά ακριβώς στη διερεύνηση της δυνατότητας της διαμόρφωσης ενός κινήματος του δημοκρατικού πατριωτισμού που θα παρεμβαίνει σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, ακόμα και στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Ομιλία Γ. Καραμπελιά για το Στρατηγό Νικηταρά (βίντεο)
http://ardin-rixi.gr/archives/209529 |
Ιστορικό ντοκιμαντέρ για τη Μικρασιατική Καταστροφή (video)
Ιστορικό ντοκιμαντέρ του Σταμάτη Τσαρουχά "Από τη Μεγάλη Ελλάδα στη Μικρασιατική Καταστροφή" που αναφέρεται στο όραμα της «Μεγάλης Ιδέας» και στις λανθασμένες πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές της περιόδου 1920-22 που οδήγησαν στην αλλαγή της πολιτικής συμμαχιών των μεγάλων δυνάμεων και την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου και την τραγωδία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.
Να ξεπεράσουμε δημιουργικά το… ’22
Να ξεπεράσουμε δημιουργικά το… ’22
Η ανάγκη ενός ιδεολογικού άλματος προς τα εμπρός
Άρθρο του συγγραφέα Γιώργου Καραμπελιά
Στη ΔΕΘ για άλλη μια χρονιά μικροί πολιτικοί, κάποιοι απ’ αυτούς στα όρια σαλτιμπάγκων, όπως ο πρωθυπουργός των πυρκαγιών και των Σκοπίων, διαγκωνίζονται αυτές τις ημέρες για τον εκμαυλισμό των Ελλήνων, προτείνοντας επιδόματα, ελαφρύνσεις, διορισμούς, σε μια χώρα κατεστραμμένη, που βουλιάζει στη δημογραφική συρρίκνωση και την οικονομική στασιμότητα. Ούτε μια σπίθα πρωτότυπης σκέψης, ούτε ένα στοιχείο οραματικό για να βοηθήσει τους Έλληνες να βγουν από την κατάθλιψη και την παρακμή. Και αυτό ακόμα και αν κάποιες σκέψεις ή κάποιες προτάσεις μπορεί να φαντάζουν περισσότερο ρεαλιστικές ή εφαρμόσιμες από άλλες. Όμως από όλες λείπει εκείνο το στοιχείο που θα τις έκανε να εντάσσονται σε ένα συνολικό πρόγραμμα, σε ένα οραματικό σχέδιο ικανό να συνεγείρει τους Έλληνες.
Και, δυστυχώς, αυτή η πνευματική και οραματική αφλογιστία δεν περιορίζεται στους πολιτικούς αρχηγούς και τους παρατρεχάμενούς τους, αλλά χαρακτηρίζει το σύνολο των ελίτ και του «πνευματικού κόσμου» της χώρας. Γι’ αυτό και η γενικευμένη αίσθηση πνιγμού και αδιεξόδου.
Στην πραγματικότητα οι Έλληνες δεν έχουν ακόμα χωνέψει με τρόπο δημιουργικό το ιστορικό τέλος του οικουμενικού ελληνισμού, που ολοκληρώθηκε τελεσίδικα σχεδόν πριν εκατό χρόνια, το 1922, και ταλανίζονται έκτοτε μέσα σε έναν διαρκή, κηρυγμένο και ακήρυκτο εμφύλιο, χωρίς όραμα, χωρίς καμιά Μεγάλη Ιδέα ικανή να επανενώσει δημιουργικά τον λαό και το έθνος. Και πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, με ηγεσίες –πολιτικές και πνευματικές– όλο και κατώτερες, όλο και πιο υποβαθμισμένες, με αποκορύφωμα τον σημερινό αγράμματο, σπιθαμιαίο και αμοραλιστή πρωθυπουργό.
Και είναι πασιφανές πως, αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, το ιστορικό μας τέλος είναι αναπόφευκτο. Αλληλοσπαρασσόμενοι, δειλοί και μοιραίοι, θα συνεχίσουμε προς την ιστορική μας έκλειψη.
Μέχρι το 1922, το ιστορικό όραμα του ελληνισμού, η Μεγάλη Ιδέα, είχε εκτατικό χαρακτήρα: Να επεκταθεί το ελληνικό κράτος-έθνος, να απελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι Έλληνές του για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν σε ένα ενιαίο κράτος, που θα αποκαθιστούσε τα όρια του ελληνισμού στα ιστορικά μεγέθη του ύστερου Βυζαντίου – αυτό που επιζητούσε ο Ρήγας Βελεστινλής, η Φιλική Εταιρεία, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Και είναι πασιφανές πως, αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, το ιστορικό μας τέλος είναι αναπόφευκτο. Αλληλοσπαρασσόμενοι, δειλοί και μοιραίοι, θα συνεχίσουμε προς την ιστορική μας έκλειψη.
Μέχρι το 1922, το ιστορικό όραμα του ελληνισμού, η Μεγάλη Ιδέα, είχε εκτατικό χαρακτήρα: Να επεκταθεί το ελληνικό κράτος-έθνος, να απελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι Έλληνές του για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν σε ένα ενιαίο κράτος, που θα αποκαθιστούσε τα όρια του ελληνισμού στα ιστορικά μεγέθη του ύστερου Βυζαντίου – αυτό που επιζητούσε ο Ρήγας Βελεστινλής, η Φιλική Εταιρεία, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Ανακοίνωση Άρδην για την κυβερνητική βία
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κρύφτηκε πίσω από τις ασπίδες των πραιτοριανών, πνίγοντας χιλιάδες διαδηλωτές στα χημικά για να κάνει ανενόχλητη τα εγκαίνια μιας ΔΕΘ όπου τιμώμενη χώρα είναι αυτή των αφεντικών της.
Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό πως η μόνη νομιμοποίηση που της απομένει είναι αυτή των ξένων αφεντικών και η βία της καταστολής.
Απέναντι οι χιλιάδες των διαδηλωτών που αψήφησαν την τρομοκρατία και άντεξαν για ώρες τον χημικό πόλεμο που εξαπέλυσαν τα ΜΑΤ, χτυπώντας μέχρι και τα ασθενοφόρα. Κόσμος κάθε ηλικίας, ο λαός που οι «αριστεροί της εξουσίας» αφού τον πούλησε σήμερα τον λοιδορεί και τον συκοφαντεί, βαφτίζοντας φασίστα όποιον προσπαθεί να σταματήσει το ξεπούλημα της πατρίδας. Αφού κατέστρεψαν την οικονομία και το λαϊκό εισόδημα, αφού υποθήκευσαν το μέλλον όλων μας, ολοκληρώνουν την καταστροφή με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, τους τεμενάδες στον Σουλτάνο της Άγκυρας και το γλείψιμο των ξένων αφεντικών, την στιγμή που τα σύννεφα της καταστροφής ξαναμαζεύονται στην γειτονιά μας.
Και οι πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ σιωπούν ένοχα σιτιζόμενοι από τα ψίχουλα της λεηλασίας του τόπου. Μένει μόνο ο λαός να φυλάγει τις Θερμοπύλες, έστω και ακέφαλος καθώς οι ηγεσίες έχουν αυτομολήσει.
Η αντίσταση των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών της Θεσσαλονίκης απέναντι στην πρωτοφανή βία της αστυνομίας, διαδηλωτών κάθε ηλικίας που ποτέ στην ζωή τους δεν είχαν δεχτεί τέτοια βία σηματοδοτεί δύο κόσμους:
Αυτή η κυβέρνηση είναι τόσο αντιλαϊκή που δεν μπορεί να σταθεί παρά μόνο πίσω από ένα τείχος από ασπίδες και νέφη χημικών.
Αυτός ο λαός, όσο κι αν κάποιοι το θέλουν νικημένο μπορεί να είναι προδομένος αλλά δεν είναι παραδομένος. Διαθέτει το ένστικτο της συλλογικής επιβίωσης και τη θέληση να αντισταθεί. Αυτόν τον λαό θα βρίσκουν όλο και πιο συχνά μπροστά τους οι κυβερνώντες της αριστεροδεξιάς.
Τελικώς, οι δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών που αψήφησαν την τρομοκρατία και τους εκφοβισμούς όλων των προηγούμενων ημερών και τη σημερινή πρωτοφανή αστυνομική καταστολή καταδεικνύουν ότι το ρολόι της ιστορίας έχει πλέον γυρίσει:
Ο ελληνικός λαός ενωμένος μπροστά στο ξεπούλημα της ιστορίας και της ταυτότητάς του είναι ικανός να μεταβάλει και την ετήσια νυσταγμένη λιτανεία των διαδηλώσεων για την ΔΕΘ σε μια αυθεντική λαϊκή κινητοποίηση: Έχουμε ΜΠΕΙ σε μια νέα ιστορική περίοδο όπου ο ελληνικός λαός θα περάσει και πάλι στο προσκήνιο και θα σαρώσει τη δράκα των εθνομηδενιστών της εξουσίας.
ΩΣ ΕΔΩ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ
Άρδην - 8 Σεπτεμβρίου 2018
"Οι Άθλιοι", γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς
Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς,
πρώτη δημοσίσευση στο liberal.gr
Την Κυριακή 29 Ιουλίου, έξι ημέρες μετά την εθνική καταστροφή, σε πολυσύχναστη παραλία της Αττικής, δύο καλοβαλμένες «κυρίες» μέσης ηλικίας με προφίλ μεταπολιτευτικής αριστεράς, διακήρυσσαν με στεντόρεια φωνή πως «όσοι καήκαν στο Μάτι, καλά να πάθουν! Στάχτη και μπούλμπερη αυτοί και τα παιδιά τους!». Μετά τη δεύτερη ή τρίτη εκφώνηση αυτής της ανατριχιαστικής απόφανσης, τόσο εγώ που ήμουν παρών, όσο και άλλοι πολίτες, οι οποίοι στην αρχή είχαν μείνει άναυδοι από το μέγεθος της προσβολής στους νεκρούς και τη μνήμη τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να αντικρούουν τα «οικολογικά» επιχειρήματα των εν λόγω κυριών («καλά να πάθουν αφού έχτισαν στο δάσος και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους το επέτρεπαν»), τονίζοντάς τους πως αποτελεί ντροπή και αθλιότητα να προσβάλουν με τέτοιο τρόπο τους νεκρούς. Το επεισόδιο έλαβε τέλος καθώς οι δύο κυρίες απομακρύνθηκαν προς τα ανοιχτά της θάλασσας.
Αυτό το επεισόδιο, το οποίο ομολογώ ότι δεν θα το πίστευα στον φασιστικό κυνισμό του, εάν δεν ήμουν αυτήκοος μάρτυς, ξεπερνάει μεν κάθε ανθρώπινη διάσταση, αποτελεί όμως τη «μαζική» εκδοχή των επιχειρημάτων που επιστρατεύει η αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Ο γνωστός για τις οικολογικές του ευαισθησίες Καμμένος στράφηκε με απύθμενο θράσος ενάντια στους πυροπαθείς πολίτες, οι οποίοι τον αντιμετώπισαν με τρόπο υπερβολικά ήπιο, ίσως διότι τα γεγονότα ήταν πολύ πρόσφατα και η οδύνη υπερτερούσε της οργής. Οι επίσης γνωστοί οικολόγοι Σπίρτζης και Δούρου, που έχουν νομιμοποιήσει και καλύψει οτιδήποτε πετάει, κολυμπάει και προπαντός σέρνεται, εκστρατεύουν εναντίον των αυθαιρέτων. Αθλιότερος όλων, ο πρώην «συνοδοιπόρος» μου, Κώστας Ζουράρις – γεγονός για το οποίο αισθάνομαι βαθύτατη αισχύνη –, αφού δήλωσε ότι ούτε αυτός επρόκειτο να παραιτηθεί (λες και είχε κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία, μετά την παχυδερμία του που έχει διατρανωθεί προς όλα τα αζιμούθια όλα τα τελευταία χρόνια), κατέληξε με τη σειρά του πως «και ο λαός είναι πολιτειακός παράγων και φέρει επίσης ευθύνη»!
Καθημερινά, όλα τα λαμόγια και οι κεκράχτες της εξουσίας, σε λαθρόβια έντυπα και ιστοσελίδες ανάλογης ποιότητας, ανάλογα επιχειρήματα και «ντοκουμέντα» επιστρατεύουν.
Φτάσαμε λοιπόν στο έσχατο σημείο της αθλιότητας των υποκειμένων στα οποία έχει παραδοθεί ανυπεράσπιστη η χώρα: Tην αποτελείωσαν οικονομικά, ξεπούλησαν ολόκληρη την εθνική περιουσία, εξαφάνισαν το ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα, μετέβαλαν την Ελλάδα σε ένα απέραντο hot spot, ξεπούλησαν τη Μακεδονία και είναι έτοιμοι να προβούν σε οποιαδήποτε αθλιότητα για να κρατήσουν τη καρέκλα που τους έχουν παραχωρήσει Γερμανοί, Αμερικανοί και λούμπεν μεγαλοεπιχειρηματίες που τους έφεραν στην εξουσία, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια του ελληνικού λαού.
Τώρα πια, όμως, ξεπέρασαν τον ίδιο τον εαυτό τους. Μπροστά στο κύμα της οργής που ξεσηκώθηκε με το μακεδονικό και το ακόμα βαθύτερο, που φουσκώνει ώρα την ώρα και μέρα τη μέρα, διότι πλέον με την ανικανότητα και τον ζαμανφουτισμό τους πνίγουν ή καίνε ζωντανούς τους κατοίκους της χώρας, φθάνουν πλέον στο έσχατο σημείο: το ανοιχτό μίσος ενάντια στον ίδιο τον λαό («Ας καούν! Στάχτη και μπούλμπερη!»), μια και πλέον νοιώθουν τις ερινύες να τους περιτριγυρίζουν, αφού καταλαβαίνουν πως μια σαρωτική οργή αρχίζει και διαπερνάει την ελληνική κοινωνία για τα πεπραγμένα τους.
Είναι βέβαιο ότι, αν αυτά τα υποκείμενα, συνδυασμός χαβιαροαριστεράς και σταλινισμού, είχαν τη δυνατότητα να επιβάλουν κάποια μορφή εκτροπής προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία, θα το έκαναν ανενδοίαστα και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Γι’ αυτό εξ άλλου γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα το Σύνταγμα, κηρύσσουν δημοψηφίσματα με περιθώριο πέντε ημερών, έχουν κάνει λάστιχο τη δικαστική εξουσία, παρανομούν ασύστολα για να σώσουν τους κολλητούς τους (βλέπε τα σκάνδαλα της οικογένειας Τσίπρα), έχουν διαπράξει εγκλήματα εσχάτης προδοσίας με την εκχώρηση της μακεδονικής ταυτότητας στους σκοπιανούς, προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα να φιμώσουν και να υποτάξουν τον Tύπο...
Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, και η Σοβιετία έχει καταρρεύσει και είναι υποχρεωμένοι να κινούνται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και αν τους χαϊδεύει η Μέρκελ, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να προχωρήσουν σε ανοικτή εκτροπή. Γι’ αυτό και το τελευταίο τους καταφύγιο είναι η ανίσχυρη λύσσα και το ανοικτό μίσος για τον λαό. Τον ίδιο αυτόν λαό που κάποτε εκθείαζαν και ο οποίος βλακωδώς τους πρόσφερε την εξουσία. Σήμερα όμως, η Νέμεσις πλησιάζει και οι άθλιοι τρέμουν την οργή του.
30 Ιουλίου 2018, οκτώ μέρες μετά το ολοκαύτωμα
Αντίσταση στην έξωση του Άρδην
Σήμερα, 27 Ιουλίου 2018, ο ιδιοκτήτης των γραφείων του Κέντρου Πολιτικής και πολιτισμού Ρήγας Βελεστινλής, Νικόλαος Ίωνας Παράσχης, κληρονόμος της περιβόητης εταιρείας «Σκαπανέας» των Παράσχη-Λαναρά, με τους οποίους συνεργαζόταν ο πατήρ Τσίπρας, έχοντας επιτύχει με το αθλιότερο νομικό σύστημα που είχε ποτέ η Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε μετά το 2017, μια ακόμα δικαστική απόφαση προς όφελός του, έστειλε και πάλι δικαστικούς επιμελητές να μας εξώσουν από τον χώρο μας.
Πράγματι, στις 25 Ιουλίου 2018, ο πρωτοδίκης κ. Νικόλαος Χατζηαγγελίδης απέρριψε αίτημα αναστολής της έξωσης, παρότι ο Γιώργος Καραμπελιάς είχε ΔΥΟ βεβαιώσεις από κρατικά νοσοκομεία για σημαντικά ιατρικά προβλήματα που τον εμπόδιζαν να συμμετάσχει σε νομικές διαδικασίες ή να αναλάβει οποιεσδήποτε εργασίες. Και όμως, στη μακρά συνοδεία των σκανδαλωδών –για το κοινό αίσθημα δικαίου– δικαστικών αποφάσεων, κομμένων και ραμμένων από ένα άθλιο νομικό σύστημα που παραχωρεί τα πάντα στους ιδιοκτήτες, ήρθε να προστεθεί και η απόφαση του πρωτοδίκη κ. Χατζηαγγελίδη. Και αυτό τη στιγμή που οι διάφοροι απατεώνες κατασκευαστές χτίζουν ακόμα και ξενοδοχεία πάνω σε αυθαίρετα ή παραβιάζουν όλους τους πολεοδομικούς κανόνες και προχωρούν σε στημένες εξώσεις για να μεταβάλουν όλο το κέντρο της πόλης σε κερδοσκοπικό μηχανισμό.
Να θυμίσουμε εξάλλου στους φίλους ότι η απόφαση έξωσης εξεδόθη με απόφαση του πρωτοδίκη Χαράλαμπου Κωτουλόπουλου, που αποδέχτηκε, επί τη βάσει αυτού του αισχρού νομικού καθεστώτος, με εξώδικο που χρονολογούνταν δυόμισι χρόνια πριν, τα απροκάλυπτα ψεύδη του ιδιοκτήτη και χωρίς να ακούσει καν τη δική μας άποψη. Έτσι βρεθήκαμε τυπικά έξω από έναν χώρο που αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο στο Σύνταγμα χωρίς να το καταλάβουμε. Προφανώς γιατί τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο ενοχλούνται από την παρουσία μας, και των μεγαλοϊδιοκτητών είναι ταυτόσημα: η Ξενοφώντος 4 πρέπει να κλείσει. Και προφανώς χρησιμοποιούν όλα τα μέσα και όλες τις εύκαμπτες συνειδήσεις για να το επιτύχουν.
Το παράδοξο είναι πως και στη συνέχεια βγήκε μια σειρά δικαστικών αποφάσεων που δεν αντέχουν στη βάσανο της κοινής λογικής αλλά έτσι (;) επιτάσσει το νομικό μας σύστημα. Έτσι, παρότι η πρόεδρος Πρωτοδικών κ Αικ. Διακουμάκου μας παραχώρησε την αρχική αναστολή της έξωσης, αναγνωρίζοντας το δίκαιο των αιτιάσεών μας, στη συνέχεια, τρεις δικαστικοί λειτουργοί, η κ. Αποστολία Παντελίδου, ο κ. Βασίλειος Παπαβασιλείου και τέλος ο κ. Νικόλαος Χατζηαγγελίδης, δικαίωσαν, παρά τις αντίθετες προσδοκίες, τους διώκτες μας.
Τη λύσσα και την επιστράτευση ολόκληρου του συστήματος για όσους είχαν ακόμα αμφιβολίες ήρθε να καταδείξει εξάλλου με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο το άθλιο λιβελλογράφημα του Πάσχου Μανδραβέλη και της Καθημερινής, στις 10/7/18, όπου υπεραμύνεται της νομιμότητας των αφεντικών του, καθυβρίζοντας τον Γ. Καραμπελιά. Το ότι οι Συριζαίοι, οι ψευδοφιλεύθεροι θαμώνες των πρεσβειών και η λούμπεν μεγαλοαστική τάξη της χώρας αποτελούν ένα αξεδιάλυτο τρίο εμείς το γνωρίζαμε ήδη, αλλά ήλθαν να μας το επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά.
Και τέλος φτάσαμε στο σημερινό αδόκητο αποτέλεσμα, της μη αποδοχής ιατρικών βεβαιώσεων ως αιτίας αναστολής εκτέλεσης έξωσης από τον πρωτοδίκη κ. Χατζηαγγελίδη!
Όμως, επειδή οι παρατυπίες και οι παρανομίες των ιδιοκτητών και των υπηρετών τους δεν έχουν τέλος, εμείς υποβάλαμε νέο αίτημα ασφαλιστικών μέτρων, εξαιτίας παρατυπιών στην έκδοση της απόφασης έξωσης, για την οποία και το Πρωτοδικείο μας όρισε νέα δικάσιμο για την 1η Αυγούστου.
Έτσι όμως δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν την έξωση πριν από τις 31 Ιουλίου και κατά τον Αύγουστο δεν πραγματοποιούνται εξώσεις. Με αυτόν τον τρόπο όμως κινδυνεύουν να χάσουν κάποια από τις επόμενες τρεις δικαστικές διαδικασίες που ακολουθούν, μέχρι τα τέλη Αυγούστου, και έτσι να πέσουν στο κενό όλες τους οι προσπάθειες. Γι’ αυτό λοιπόν έθεσαν σε ενέργεια τα επόμενα μεγάλα μέσα. Χρησιμοποιώντας νέους δικαστικούς επιμελητές και κινητοποιώντας την αστυνομία, ήρθαν να εισβάλουν παράνομα στην Ξενοφώντος 4 και, έχοντας μαζί τους κλειδαρά, να μας αποκλείσουν από τον χώρο μας. Με τέχνασμα κατόρθωσαν να εισέλθουν στα γραφεία, με θράσος και τραμπούκικες διαθέσεις, όμως αντιμετωπίστηκαν σθεναρά και αποχώρησαν κακήν κακώς. Αμέσως μετά, επιστράτευσαν μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών, και κατέφθασαν έξω από τα γραφεία οκτώ αστυνομικοί, προφανώς με εντολές του Τόσκα και όλου του συρφετού, για να πετάξουν επί τέλους το Άρδην και τον «Ρήγα Βελεστινλή» έξω από τον χώρο του. Όμως, μετά από ώρες και αφού τους επιδείξαμε όλα τα σχετικά έγγραφα και προπαντός αφού έγινε μια σημαντική κινητοποίηση μελών και φίλων του Άρδην, ανάμεσά τους του Παναγιώτη Λαφαζάνη, του Βαγγέλη Πισσία, του Μιχάλη Τικτόπουλου και πολλών άλλων, τους υποχρεώσαμε να αποχωρήσουν άπρακτοι για δεύτερη φορά.
Μπορεί να υπάρχει έλλειψη από αστυνομικά όργανα στις πυρόπληκτες περιοχές και η Αστυνομία να μην προλαβαίνει να καλύπτει τις ανάγκες των κατεστραμμένων περιοχών, αλλά ο Κοντονής και ο Τόσκας δέσμευσαν περισσότερα από οκτώ αστυνομικά όργανα και δύο περιπολικά γιατί ο κύριος Παράσχης, ο κύριος Μανδραβέλης και ο κύριος Τσίπρας αποφάσισαν να κάνουν μια ακόμα καραμπινάτη παρανομία.
Εμείς, όπως έχουμε δηλώσει, θεωρούμε ζήτημα τιμής, παρά την ετσιθελική διάθεση όλου του τριγώνου, παρά την αθλιότητα του νομικού συστήματος και αποφάσεων που δεν συνάδουν με την κοινή λογική, να μην παραδώσουμε αυτόν τον χώρο αμαχητί. Μπορεί η βιομηχανία εξώσεων να λειτουργεί ως τώρα άψογα και κανένας να μην έχει κατορθώσει να την σπάσει, αλλά δεν θα οπισθοχωρήσουμε μέχρι να εξαντλήσουμε και το τελευταίο μέσο που διαθέτουμε. Η αλληλεγγύη των μελών και των φίλων του Άρδην (φυσική και ηθική) μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε και θα συνεχίσουμε.
Επειδή όμως οι μηχανισμοί των εξουσιών είναι και ύπουλοι και αδίστακτοι, θα πρέπει όλοι οι φίλοι να υπερασπίσουμε αυτόν τον χώρο και, μέχρι τη δίκη της 1ης Αυγούστου, καλούμε τους φίλους 1) να δημοσιοποιήσουν και να γνωστοποιήσουν όσο ευρύτερα μπορούν το γεγονός και 2) όσοι μπορούν, τη Δευτέρα και την Τρίτη, 30 και 31 Ιουλίου, να έρθουν στα γραφεία του Ρήγα Βελεστινλή (οι εξώσεις πραγματοποιούνται από τις 7 το πρωί έως τις 7 το βράδυ). Η παρουσία όλων είναι απαραίτητη, όπως αποδείχτηκε και σήμερα και στην προηγούμενη προσπάθεια παράνομης έξωσής μας.
Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτές οι αθλιότητες πραγματοποιούνται την ώρα της μεγαλύτερης καταστροφής που έχουν προκαλέσει οι πολιτικοί και οι εργολάβοι στη χώρα μας.
Κίνημα Άρδην
Νέος Λόγιος Ερμής
Εφημερίδα Ρήξη
Εναλλακτικές Εκδόσεις
27 Ιουλίου 2018
Ανακοίνωση ΑΡΔΗΝ: Ημέρα θρήνου και οργής
Ανακοίνωση ΑΡΔΗΝ: Ημέρα θρήνου και οργής
Η Αττική βιώνει την χειρότερη καταστροφή από πυρκαγιές της σύγχρονης ιστορίας της. Μέσα σε ένα απόγευμα, σε μερικές ώρες, δεκάδες συμπολίτες μας κάηκαν (και δυστυχώς η καταμέτρηση συνεχίζεται), ο αριθμός των αγνοουμένων είναι αδιευκρίνιστος και οι τραυματίες είναι εκατοντάδες. Όσα και αν ψελλίζουν οι ανίκανοι και επικίνδυνοι κυβερνώντες μας, περί «ασύμμετρου φαινομένου», η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Το μεταπολιτευτικό κράτος είχε πολλά στραβά, αλλά μέχρι ένα σημείο μπορούσε να τα διαχειρίζεται –πότε καλύτερα και πότε χειρότερα– βασικά προβλήματα (πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες κ.ά.) που μέχρι ένα βαθμό προκαλούσε το ίδιο. Αυτό τελείωσε πλέον, το κράτος μας, με τεράστιες τις ευθύνες των Συριζαίων που παραμένουν στις καρέκλες τους 3,5 χρόνια, είναι πια κλινικά νεκρό. Τα τεράστια υπερπλεονάσματα των προηγούμενων ετών προέκυψαν κατά κύριο λόγω από το ψαλίδισμα των δημόσιων επενδύσεων. Και οι δημόσιες επενδύσεις, παρόλο τον στραβό και κοστοβόρο τρόπο που γίνονταν, διατηρούσαν εν ζωή το ελληνικό κράτος. Την περικοπή των δημόσιων επενδύσεων την πληρώνουμε στις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και τις υπόλοιπες καταστροφές και θα τις πληρώσουμε ακόμα πολύ ακριβά στο μέλλον. Στον πτητικό στόλο μεγάλο ποσοστό αεροπλάνων και ελικοπτέρων δεν μπορούν να συνδράμουν λόγω βλαβών.
Ο στόλος της Πυροσβεστικής έχει χρόνια να ανανεωθεί (χαρακτηριστική η καταγγελία πυροσβεστών της Λακωνίας που κλήθηκαν να παραλάβουν οχήματα 40 ετών! http://lakonikos.gr/epikairothta/item/135459-kataggelia-ton-pyrosveston-tis-lakonias-gia-fortiga-xarous). Τα ίδια χάλια και με τον ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών (σχετική επιστολή της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικής που δημοσιεύτηκε στις 19/7/18 https://www.eaps.gr/?p=4776). Για να μην αναφέρουμε το κλίμα διάλυσης και νεποτισμού που κυριαρχεί σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Και το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά οι υπηρεσίες του Τόσκα πιάστηκαν στον ύπνο.
Παρόλο το μέγεθος της τραγωδίας και της οργής από χθες το απόγευμα παρακολουθούμε κυβέρνηση, περιφέρεια και δήμους ανίκανους να κάνουν το οτιδήποτε. Να συντονίσουν στο ελάχιστο τις υπηρεσίες και να κατευθύνουν στοιχειωδώς τους πολίτες. Η μόνη ανησυχία της κυβέρνησης ήταν να μην ανακοινωθούν νεκροί μέχρι ο Τσίπρας να εκτελέσει το σόου του στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής. Μόλις έκανε δηλώσεις άρχισε να διαρρέει ο αριθμός των νεκρών. Η Περιφέρεια και η καθόλα αρμόδια, άθλια Ρένα Δούρου, για άλλη μια φορά είναι εξαφανισμένη. Μόνο οι τοπικοί δήμαρχοι έμειναν να μιλούν και αυτοί για να ανακοινώνουν τον αριθμό των νεκρών.
Περιοχές της χώρας, σαν αυτής της Ραφήνας, μπορεί να έχουν δομηθεί με άναρχο, ίσως και παράνομο τρόπο. Οι ευθύνες της πολεοδομίας, αλλά και ιδιωτών είναι μεγάλες, με την άναρχη δόμηση, αλλά όπως και να έχει είναι αδιανόητο, περιοχές που κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις πυρκαγιές (πόσα καλοκαίρια δεν έχουμε δει στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ότι καίγεται ο Νέος Βουτζάς;) να μην έχουν ένα απλό σχέδιο εκκένωσης της περιοχής. Είναι αδιανόητο η πολιτεία, η περιφέρεια και οι δήμοι να μην έχουν οργανώσει, τουλάχιστον από τον Μάιο και τον Ιούνιο μήνα, όλους τους πολίτες και ειδικά τους μαθητές των δασωμένων περιοχών να μπορούν να αντιμετωπίσουν από κοινού τις πυρκαγιές.
Τώρα πια όμως είναι αργά για τα κροκοδείλια και υποκριτικά δάκρυα, στα οποία αναλώνονται οι κρατικοί αξιωματούχοι, το αίμα δεκάδων ανθρώπων που έφυγαν τόσο άδικα θα τους στοιχειώνει για πάντα.
Και είναι τόσο άθλιοι ώστε δεν έχουν τη στοιχειώδη τσίπα να παραιτηθεί έστω και ένας από δαύτους. Ας ξεκουμπιστούν λοιπόν όλοι μαζί, γιατί αν μείνουν και άλλο στην εξουσία δεν θα αφήσουν κυριολεκτικά τίποτε πίσω τους παρά αποκαΐδια και νεκρούς Έλληνες, –στη Μακεδονία, τη Θράκη, στο Αιγαίο– και δυστυχώς κυριολεκτικά, στη Μάνδρα και στο Μάτι.
Άρδην, 24/7/2018
Τι συμβαίνει στο Κέντρο Πολιτικής και Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής»;
Τι συμβαίνει στο Κέντρο Πολιτικής και Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής»;
Αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται η προσπάθεια αιφνιδιαστικής έξωσης, από τον χώρο της Ξενοφώντος 4, του Κέντρου Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», των γραφείων της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού και του περιοδικού Νέος Λόγιος Ερμής, του κινήματος ΑΡΔΗΝ, του ομώνυμου περιοδικού, της εφημερίδας Ρήξη και των Εναλλακτικών Εκδόσεων. Αυτή η ενέργεια, η οποία επιχειρείται από τους ιδιοκτήτες του κτηρίου, παρότι δεν υπάρχει οικονομική εκκρεμότητα, οδηγεί στη σίγαση μιας από τις τελευταίες ελεύθερες φωνές στον χώρο του πολιτισμού και του πολιτικού προβληματισμού στη χώρα μας. Και αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας τη μεταστροφή του νομικού συστήματος σε σύστημα που στρέφεται ενάντια στους ενοικιαστές των κτηρίων, μετά την τελευταία αλλαγή της νομοθεσίας (η τελευταία ολοκληρώθηκε μόλις τον Ιανουάριο του 2018).
Ιδιοκτήτες του κτηρίου είναι οι κληρονόμοι της παλαιάς κατασκευαστικής εταιρείας Σκαπανέας, στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Σημειωτέον δε ότι η απόπειρα έξωσης εγκαινιάστηκε όταν εγκαταστάθηκε, πάρα τις σχετικές καταγγελίες στην πολεοδομία και την Αστυνομία, στον 8ο όροφο του κτηρίου χώρος διαμερισμάτων προσωρινής ενοικίασης (airbnb), παρανόμως, διότι το κτήριο δεν διαθέτει κλιμακοστάσιο.
Πράγματι, ο συγκεκριμένος χώρος αποτελεί την έδρα ενός συνόλου δραστηριοτήτων: έκδοση τριών εντύπων –περιοδικό Άρδην, Νέος Λόγιος Ερμής, εφημ. ΡΗΞΗ–, χώρος εκδηλώσεων των Εναλλακτικών Εκδόσεων, χώρο βιβλιοπαρουσιάσεων, διαλέξεων κ.λπ. και ταυτόχρονα χώρος πολιτικού και ιδεολογικού προβληματισμού καθώς και έδρα του Κινήματος ΑΡΔΗΝ.
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι από στον χώρο αυτό ως ομιλητές έχουν περάσει προσωπικότητες όπως, o ακαδημαϊκός Κων/νος Δεσποτόπουλος, ο πρ. πρύτανης, κ. Γιώργος Κοντογιώργης, ο καθηγ. Μιχάλης Μερακλής, ο καθηγ. και μέλος του ΕΣΡ, Βασίλειος Καραποστόλης, ο καθ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο καθηγ. Ερατοσθένης Καψωμένος, ο καθηγ. Αθανάσιος Γκότοβος, η καθηγ. Ιωάννα Τσιβάκου και η καθηγ. Χαρίκλεια Τσοκανή, οι καθηγητές και συγγραφείς Μάνος Στεφανίδης, Γιάννης Παπαπαμιχαήλ, Βαγγέλης Πισσίας, Κώστας Μελάς, Παναγής Παναγιωτόπουλος, Τάσος Μπίρης· διεθνολόγοι όπως οι καθηγητές Άγγελος Συρίγος, Κωνσταντίνος και Γεώργιος Φίλης, Ιωάννης Μάζης, Σωτήρης Ρούσσος, Κωνσταντίνος Γρίβας, Σωτήρης Δημόπουλος, κ.ά.· στρατιωτικοί όπως ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Φραγκούλης Φράγκος, o Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού Δημήτρης Αλευρομάγειρος, ο στρατηγός Κων/νος Φράγκος, πρώην και νυν υπουργοί, όπως οι Ανδρέας Λοβέρδος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Νίκος Κοτζιάς, Βασίλης Ράπανος, Πέτρος Ευθυμίου, Νίκος Ξυδάκης, Παναγιώτης Κουρουμπλής κ.ά., βουλευτές όπως ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, ευρωβουλευτές όπως ο Νότης Μαριάς και ο Κώστας Χρυσόγονος, πολιτικούς, όπως ο Ρούντι Ρινάλντι και έχουν παρευρεθεί οι Θόδωρος Ρουσόπουλος και Κωνσταντίνος Τζαβάρας· έχουν συγγραφείς όπως οι Δημήτρης Νόλλας, Θεόδωρος Ζιάκας, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Δημήτρης Κοσμόπουλος, Λαοκράτης Βάσσης, Σπύρος Κουτρούλης, Μαρία Μαγγιώρου, Κωνσταντίνος Χολέβας, Γιώργος Μερτίκας, Γιάννης Ιωαννίδης, Γιώργος Ρακκάς, Τάσος Λαυρέντζος, Κωνσταντίνος Γεώρμας, Νίκος Ντάσιος, Τάσος Χατζηαναστασίου, Ανδρέας Κυράνης, Αλέξης Οικονομίδης, Μανόλης Μηλιαράκης, Βασίλης Στοϊλόπουλος, Νίκος Κακαδιάρης, Τάσος Πολυμέρης· προσωπικότητες όπως ο Λέανδρος Ρακιντζής ή ο πρ. εισαγγελέας Αρείου Πάγου, Βασίλης Μαρκής, ο ψυχίατρος Ιωάννης Τσέγκος, διευθυντής του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου· δημοσιογράφοι όπως ο Σταύρος Λυγερός, ο Στάθης Σταυρόπουλος, ο τελευταίος διευθυντής της Ελευθεροτυπίας, Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης, ο διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας Φιλελεύθερος, Θανάσης Μαυρίδης, ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, ο Σάββας Καλεντερίδης, ο Λάμπρος Καλαρρύτης· καλλιτέχνες όπως η Αφροδίτη Μάνου, ο Δημήτρης Κοντογιάννης ή ο Δημήτρης Κατακουζηνός· σκηνοθέτες όπως ο Θόδωρος Μαραγκός και ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, καθώς και πολλοί άλλοι ακόμα που δεν είναι δυνατό να περιληφθούν σε αυτό τον πρόχειρο ενδεικτικό κατάλογο. Τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται με ρυθμό δύο ή τριών κατά μέσο όρο εβδομαδιαίως, έχουν παρακολουθήσει δεκάδες χιλιάδες πολιτών. Και βέβαια για τη δημιουργία του πολυχώρου έχουν δαπανηθεί πάνω από 50.000 ευρώ. Συνεργάτες των περιοδικών που εδρεύουν σε αυτόν είναι δεκάδες καθηγητές πανεπιστημίου, καλλιτέχνες, συγγραφείς και δημοσιογράφοι, ενώ πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού, που εδρεύει στην Ξενοφώντος 4, είναι ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής, ζωγράφος Σωτήρης Σόρογκας.
Στην Ξενοφώντος 4, δεκάδες άνθρωποι εργάζονται εθελοντικώς, ως μέλη των αντίστοιχων εταιρειών, για τη διεκπεραίωση των εργασιών που απαιτούνται από τόσες πολλές δραστηριότητες. Ο χώρος Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», στην Ξενοφώντος 4, αποτελεί έναν μοναδικό στο είδος του χώρο πνευματικού, επιστημονικού και πολιτικού προβληματισμού για τη χώρα μας και δεν πρέπει να σιγήσει μέσα από δικονομικά τερτίπια και αιφνιδιασμούς προς εξυπηρέτηση οιωνδήποτε συμφερόντων, οικονομικών ή όχι.
Γι’ αυτό και καλούμε όλους τους πολίτες να συμπαρασταθούν άμεσα και ενεργά στη διατήρηση ανοικτού του χώρου της Ξενοφώντος 4, να υπογράψουν σχετικό κείμενο συμπαράστασης και να παρευρεθούν μαζικά σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 28 Ιουνίου, στην Ξενοφώντος 4, για την υπεράσπιση του χώρου.
Ο εθνομηδενισμός του ΣΥΡΙΖΑ υπόβαθρο της εθνικής εκτροπής
Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά, πρωτοδημοσιεύτηκε στο slpress.gr
Όταν τον Οκτώβριο του 2014, προειδοποιούσαμε με τον πιο έντονο τρόπο πως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα αποδειχθεί καταστροφική για τη χώρα, είχαμε συχνά κατηγορηθεί για υπεραντίδραση και κινδυνολογία. Όμως, ήδη από τότε δεν αναφερόμαστε μόνο στα ζητήματα της οικονομίας και των μνημονίων, αλλά στις συνέπειες που θα είχε για όλα τα εθνικά θέματα της χώρας η άνοδος στην εξουσία ενός κόμματος, ιδεολογική παράμετρος του οποίου είναι ο εθνομηδενισμός.
Διότι ακόμα και αν δεχτούμε ότι την οικονομική αποικιοποίηση μπορεί κανείς να την ανατρέψει μελλοντικά, τις πιθανές εθνικές καταστροφές θα είναι αδύνατον να τις αντιμετωπίσει, δεδομένης εξ άλλου της συνολικής προβληματικής κατάστασης της χώρας. Ήμασταν πεπεισμένοι από εκείνη της εποχή, ότι οι άνθρωποι που εμφορούνται από εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, αναπόδραστα θα ξεπουλήσουν τον ελληνικό λαό και την εθνική κυριαρχία και στα θέματα που άπτονται της οικονομίας και της ανεξαρτησίας της χώρας, μιας και όσοι μισούν την πατρίδα τους, δεν είναι δυνατόν να αγαπάνε τον λαό της.
Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Κύριε Πρόεδρε,
Σας απευθύνουμε αυτήν την επιστολή για να εκφράσουμε την κατηγορηματική μας αντίθεση στην συμφωνία στην οποία προέβη ο πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας με τον ομόλογό του, της ΠΓΔΜ.
Οι μέριμνές της όχι μόνον ξεπερνούν τις κόκκινες γραμμές που απαρέγκλιτα ακολουθεί η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και αποτελούν αφετηρία ενίσχυσης εκ νέου του γειτονικού αλυτρωτισμού, γεγονός που θα έχει σοβαρές μελλοντικές συνέπειες ως προς την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας μας.
Από την στιγμή που αναγνωρίζει την λεγόμενη «Μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα, η υπό σύναψη συμφωνία είναι ναρκοθετημένη, χρησιμοποιεί δε τον γεωγραφικό χαρακτήρα της προτεινόμενης σύνθετης ονομασίας ως φύλλο συκής για να υποκρύψει ότι επί της ουσίας η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη «Μακεδονικού έθνους», γεγονός για το οποίο εξάλλου πανηγύριζε και ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ανακοινώνοντας το αίσιο γι’ αυτόν τέλος των διπλωματικών συνομιλιών.
Η δε προτεινόμενη διαδικασία αναθεώρησης των εμπορικών σημάτων είναι εξευτελιστική, διασύρει την Ελλάδα ως κράτος και επιπροσθέτως απειλεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην ούτως ή άλλως κλυδωνιζόμενη ελληνική οικονομία, ιδίως στην βορειο-ελλαδική. Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ταυτοχρόνως εγκαταλείπουμε οικειοθελώς (!) το μοναδικό διπλωματικό κεκτημένο που είχε εξασφαλίσει η χώρα το 2008 με την χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) για την ένταξη της γειτονικής χώρας στους διεθνείς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
Τέλος, μα εξίσου σημαντικό είναι και το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης των κινήσεων της ελληνικής κυβέρνησης καθώς και των αποτελεσμάτων που αυτές έφεραν: Μια διπλωματική διαδικασία που συντελέστηκε εν πολλοίς εν κρυπτώ, με την κοινή γνώμη αλλά και την Βουλή να παραμένουν στο σκοτάδι, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών να δρουν αυθαίρετα, και το αποτέλεσμα να κινείται σε κατάφωρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, δημιουργεί αναμφίβολα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας έναντι του πολιτεύματος και των θεσμών της χώρας μας, ούτως ή άλλως ταλανιζόμενων μέσα στο περιβάλλον της κρίσης στο οποίο ταλανίζεται η Ελλάδα.
Γνωρίζετε πολύ καλά και έχετε ο ίδιος δηλώσει, πως η Ελλάδα αποτελεί την μόνη νησίδα περιφερειακής σταθερότητας σε μια ευρύτερη περιοχή που κατακλύζεται από την δράση δυνάμεων αναθεωρητικών, που επιμένουν σε αλυτρωτικές βλέψεις ικανές να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο αλλαγής συνόρων τρόπον τινά «μεσανατολικοποιώντας» τα Βαλκάνια. Η κύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας, με τον τρόπο που παρήχθη και με τα αποτελέσματα που επιφέρει δίνει «σήμα» σε αυτές τις δυνάμεις να προχωρήσουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην διατύπωση των αξιώσεών τους. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί μια τέτοια εξέλιξη βάζει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη και την επιβίωση της χώρας, καθώς και των μελλοντικών γενεών που θα κληθούν να ζήσουν σε εποχές σκοτεινές.
Ως Πρώτος Πολίτης αυτής της χώρας, έχετε καθήκον να αποτρέψετε αυτόν τον κίνδυνο, και να σταθείτε απέναντι σε αυτό το προϊόν συνομιλιών φιάσκο και διπλωματικής παλινωδίας. Θα ήταν τραγικό, δυο αιώνες μετά την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης που πέτυχε να ελευθερώσει τον λαό μας, να ξανατεθεί η Ελλάδα, από εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις της πολιτικής της ηγεσίας, στο επίκεντρο ενός κυκλώνα ο οποίος απειλεί να αντιστρέψει το ύψιστο κεκτημένο, την ελευθερία μας.
Ανακοίνωση ΑΡΔΗΝ: Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας
Όχι στην εθνική μειοδοσία
Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας
από Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένο
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Από την αρχή του νέου γύρου διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια τονίζαμε πως μοναδικός και αναγκαίος όρος που θα σηματοδοτούσε πρόοδο στις σχέσεις μας με τα Σκόπια θα ήταν να εγκαταλείψουν τις αλυτρωτικές αναφορές στον «μακεδονισμό», που συνδέεται με τη λυσσαλέα εμμονή τους στον σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας.
Η συμφωνία των Τσίπρα – Κοτζιά, αντίθετα, αναγνωρίζει «μακεδονική» εθνότητα και «μακεδονική» γλώσσα. Στο άρθρο 1 παρ. 3 της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, δηλώνεται ξεκάθαρα η «Μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα των γειτόνων. Αυτά με τις παρενθέσεις και τους αστερίσκους είναι αστειότητες.
Στο ίδιο άρθρο 1 παρ. 4γ, αναγράφεται ότι το Δεύτερο Μέρος (δηλ. τα Σκόπια), «εφόσον το αποφασίσει θα διεξαγάγει δημοψήφισμα», φράση που επαναλαμβάνεται κι άλλες φορές παρακάτω, αποδεικνύοντας ότι το δημοψήφισμα στα Σκόπια δεν είναι καθόλου σίγουρο ή απαραίτητο. Άρα, το «εχέγγυο» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (και όχι μόνο) για εκείθεν απόρριψη της Συμφωνίας θολώνει. Σημειωτέον ότι πουθενά δεν αναφέρεται η πιθανότητα για ελληνικό δημοψήφισμα!
Στο άρθρο 7, αποκαλύπτεται ότι ήδη η Ελλάδα αποστασιοποιείται από τη χρήση του όρου Μακεδονία. Τόσο στην παρ. 2 όσο και στην παρ. 4 διαβάζουμε για «τον πληθυσμό της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους» και για την «κουλτούρα και κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους»! Γιατί δεν χρησιμοποιείται ο όρος ελληνική Μακεδονία; Αν, ήδη πριν την υπογραφή, δεν αναφερόμαστε σε αυτήν, τι θα γίνει αργότερα;
Τέλος, ως προς τα θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς και τα εμπορικά σήματα, στο άρθρο 8, μνημονεύεται μια διμερής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που θα ασχοληθεί με αυτά. Η κοινή λογική λέει ότι αυτό θα έπρεπε να είχε προηγηθεί κάθε άλλης συμφωνίας και τώρα βάλαμε το κάρο μπροστά από το μουλάρι. Και αυτή η Επιτροπή θα μεταβληθεί σε όχημα του σκοπιανού εθνικισμού έναντι της ελληνικής Μακεδονίας.
Έναντι ασήμαντων δήθεν υποχωρήσεων των Σκοπίων (με την αποδοχή του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία και μικροαλλαγών στο Σύνταγμα ή την προσθήκη διευκρινιστικών πινακίδων στα αγάλματα), διατηρούνται τα ουσιώδη (η διατήρηση της «μακεδονικής γλώσσας» και η δυνατότητα να αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες», ούτε καν «βορειομακεδόνες»), αναιρώντας ουσιαστικώς το φύλλο συκής του γεωγραφικού προσδιορισμού, διότι εάν είναι «Μακεδόνες» οι πολίτες των Σκοπίων, τότε και η χώρα τους είναι η «Μακεδονία»!
Εξάλλου συντηρείται και υποδαυλίζεται εκ νέου ο μακεδονικός αλυτρωτισμός, διότι, εάν οι «Μακεδόνες» είναι οι κάτοικοι της «Βόρειας Μακεδονίας», τότε τους ...λείπει η «Νότια Μακεδονία», η οποία και αυτή θα πρέπει να παραχωρηθεί στους «Μακεδόνες»! Το επιχείρημα δηλαδή του τέλους των αλυτρωτισμών είναι εξ ίσου έωλο με όλα τα προηγούμενα, και η συμφωνία ουσιαστικά επικυρώνει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων με την υπογραφή του ελληνικού κράτους και αντί της καταλλαγής θα τροφοδοτήσει μια νέα όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στους Έλληνες Μακεδόνες και τους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων!
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αν υπογράψει τη συμφωνία την ερχόμενη Κυριακή στις Πρέσπες, θέτει τη Μακεδονία σε κίνδυνο και γυρίζει το ρολόι της ιστορίας έναν αιώνα πίσω. Όσοι από τον πολιτικό κόσμο στηρίζουν λίγο ή πολύ την κυβέρνηση υποχρεούνται μέχρι το Σάββατο το απόγευμα να πάρουν θέση για να αποτρέψουν Τσίπρα–Κοτζιά να υπογράψουν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εκφράσει ξεκάθαρα τη διαφωνία του· ο δε Μακεδόνας, Κώστας Καραμανλής, δεν μπορεί να κρύβει τη σιωπή του πίσω από την υπογραφή στην πρόταση μομφής της ΝΔ διότι αυτή η σιωπή δίνει το δικαίωμα στους Τσίπρα-Κοτζιά να τον εμφανίζουν ως συνένοχό τους. Ο χώρος του ΚΙΝΑΛ να απομακρύνει τους Δούρειους Ίππους του ΣΥΡΙΖΑ και να απορρίψει αποφασιστικά τη συμφωνία για να ξεπλύνει, έστω και λίγο, την ντροπή από τα χρόνια του Σημίτη και του ΓΑΠ. Από τους ΑΝΕΛ, αν έχει μείνει έστω και ελάχιστη αξιοπρέπεια, θα πρέπει άμεσα να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Ακόμα και οι πασοκογενείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράσουν τη διαφωνία τους έναντι της συμφωνίας. Τέλος, η Εκκλησία της Ελλάδος, ο αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος, να πάρουν θέση τώρα, αλλιώς μετά το Σάββατο θα είναι αργά.
Αυτή η εγκληματική δήθεν λύση, με τη κραυγαλέα και ανοικτή αναγνώριση του μακεδονισμού των Σκοπίων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση, ενώνει στη πραγματικότητα εναντίον της όλους τους Έλληνες. Και οι στημένες προβοκάτσιες του Βούτση με τους Χρυσαυγίτες πράκτορες της κυβέρνησης δεν πρόκειται να τους σώσουν και να αποπροσανατολίσουν τη λαϊκή κατακραυγή. Οι υποτελείς εθνομηδενιστές, με την εγκληματική «μη λύση» την οποία προωθούν αντί πινακίου φακής, οδηγούν στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων με ένα κοινό σύνθημα:
Κάτω τα χέρια από την ελληνική Μακεδονία και τους Μακεδόνες!
Να δεσμευτούν όλα τα κόμματα που είναι ενάντια στη συμφωνία για ΛΑΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
Κίνημα Άρδην
15/6/18
Σκοπιανό: Η Επανάληψη της απάτης του 2015 - Όταν το φιάσκο πλασάρεται ως θρίαμβος
Σκοπιανό: Η Επανάληψη της απάτης του 2015
Όταν το φιάσκο πλασάρεται ως θρίαμβος
Tου Γιώργου Ρακκά
Κατά την έναρξη του παρόντα γύρου των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό, είχαμε τονίσει πως μοναδικός όρος που θα σηματοδοτούσε πρόοδο για τις σχέσεις των δυο χωρών θα ήταν να πειστεί μέσα από αυτές η γειτονική χώρα να εγκαταλείψει τις αλυτρωτικές της αναφορές στον «μακεδονισμό». «Πρώτα ο αλυτρωτισμός, μετά το όνομα», τονίζαμε και προχωρούσαμε στην τεκμηρίωση αυτής της θέσης, ότι είναι ακριβώς αυτές οι αξιώσεις που μεταβάλουν και την ΠΓΔΜ σε μικρή αναθεωρητική δύναμη της περιοχής, με υπολογίσιμους ωστόσο συμμάχους όσους επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, και ευρύτερα, την συνέχεια του πολυκατακερματισμού των Βαλκανίων.
Σήμερα η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το «αίσιο» υποτίθεται τέλος του κύκλου αυτών των διαπραγματεύσεων, οι οποίες έχουν ήδη οδηγήσει σε μια συμφωνία έξι σημείων σύμφωνα με τα οποία η γειτονική χώρα δέχεται να υιοθετήσει μια σύνθετη, γεωγραφική ονομασία, μάλιστα έναντι όλων, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας θα αναγνωρίσει τις συνταγματικές αναφορές σε «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα.
Γλώσσα και εθνότητα αίρουν τον γεωγραφικό προσδιορισμό
Ποιους ενοχλεί το Άρδην;
Γράφει ο Κ. Δαμαβολίτης με αφορμή την επίθεση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο
Για ορισμένους, κάπως έτσι πρέπει να αποτυπώνεται η ελευθερία της έκφρασης, η κατάργηση των διακρίσεων και η αρχή της ισότητας. Με τέτοιες ενέργειες, που πραγματικά τιμούν τους αρχιτέκτονες τους. «Όποιος διαφωνεί με την άποψή μας πρέπει να ισοπεδώνεται».
Σε κάτι τέτοιες στιγμές πραγματικά αναρωτιέμαι αν έχει φτάσει η εποχή, που οι λέξεις, οι προσδιορισμοί και οι ιδεολογίες χάνουν πια το νόημά τους. Και όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους ανοίγει ο δρόμος για την εποχή των τεράτων. Μια ομάδα αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» (θεός φυλάξει) έσπασαν την βιτρίνα του «Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου» του Άρδην –μεγάλη παλικαριά– προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τη συλλογικότητα, να στείλουν ένα μήνυμα στο Γιώργο Καραμπελιά και εν γένει να φιμώσουν τα στόματα, που εκφέρουν απόψεις περί πατρίδας, έθνους, κοινωνίας κ.α. Αν από τη μικρή μας ιστορία βγάλουμε τις ταμπέλες από τα πρόσωπα και δώσουμε τον ορισμό αναλύοντας τις ενέργειες τους, τότε ο κάθε νοήμων άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, καταλαβαίνει το ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες στο μυαλό, στην καρδιά και στις πράξεις.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές πραγματικά αναρωτιέμαι αν έχει φτάσει η εποχή, που οι λέξεις, οι προσδιορισμοί και οι ιδεολογίες χάνουν πια το νόημά τους. Και όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους ανοίγει ο δρόμος για την εποχή των τεράτων. Μια ομάδα αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» (θεός φυλάξει) έσπασαν την βιτρίνα του «Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου» του Άρδην –μεγάλη παλικαριά– προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τη συλλογικότητα, να στείλουν ένα μήνυμα στο Γιώργο Καραμπελιά και εν γένει να φιμώσουν τα στόματα, που εκφέρουν απόψεις περί πατρίδας, έθνους, κοινωνίας κ.α. Αν από τη μικρή μας ιστορία βγάλουμε τις ταμπέλες από τα πρόσωπα και δώσουμε τον ορισμό αναλύοντας τις ενέργειες τους, τότε ο κάθε νοήμων άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, καταλαβαίνει το ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες στο μυαλό, στην καρδιά και στις πράξεις.
Φασισμοί, παλιοί και νέοι
Οι πρόσφατες επιθέσεις στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, στην οδό Θεμιστοκλέους, την 31 Μαΐου και η φραστική στοχοποίησή μου, εντάσσονται σε μια αναρίθμητη σειρά ανάλογων ή και χειρότερων επιθέσεων που πραγματοποιούνται εδώ και δεκαετίες, σε όλη την ελληνική επικράτεια, σε πανεπιστήμια, σχολεία, βιβλιοπωλεία, με αυξανόμενη ένταση και συχνότητα.
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν μία ανάλογη ομάδα είχε επιτεθεί στα γραφεία της Ρήξης και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, δηλαδή πριν τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια, είχαμε τονίσει, καθώς ακόμα το φαινόμενο βρισκόταν εν τη γενέσει του, πως πρόκειται για ένα φαινόμενο ουσιαστικά νεο-φασιστικού χαρακτήρα. Η συστηματική χρήση βίας αντί επιχειρημάτων, η «απαγόρευση» εκδηλώσεων και κάθε δραστηριότητας του «αντιπάλου», στους χώρους που ελέγχει η μία ή η άλλη ομάδα, αποτελούν ολοκληρωτικές συμπεριφορές που έχουν ιστορικά καταχωρηθεί στο φασιστικό αλλά κάποτε και στο σταλινικό οπλοστάσιο.
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν μία ανάλογη ομάδα είχε επιτεθεί στα γραφεία της Ρήξης και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, δηλαδή πριν τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια, είχαμε τονίσει, καθώς ακόμα το φαινόμενο βρισκόταν εν τη γενέσει του, πως πρόκειται για ένα φαινόμενο ουσιαστικά νεο-φασιστικού χαρακτήρα. Η συστηματική χρήση βίας αντί επιχειρημάτων, η «απαγόρευση» εκδηλώσεων και κάθε δραστηριότητας του «αντιπάλου», στους χώρους που ελέγχει η μία ή η άλλη ομάδα, αποτελούν ολοκληρωτικές συμπεριφορές που έχουν ιστορικά καταχωρηθεί στο φασιστικό αλλά κάποτε και στο σταλινικό οπλοστάσιο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)