To
νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια, που συζητείται και ψηφίζεται αυτές τις
μέρες στο ελληνικό Κοινοβούλιο, μέσα στη σύγχυση της διαπραγμάτευσης για
το χρέος και τα μνημόνια −γεγονός που είναι προσχεδιασμένο−, δεν αφορά
μόνον στα δικαιώματα των νεοεγκατεστημένων πληθυσμών στη χώρα μας, όπως
ισχυρίζονται οι εισηγητές του. Επί της ουσίας, ο Κώδικας Ιθαγένειας
προσδιορίζει τη σύνθεση αυτής της χώρας, το πώς συγκροτείται το εθνικό σώμα: Είναι ένα ζήτημα που αφορά τα θεμέλια της
ελληνικής πολιτείας, καθώς, δι’ αυτού, οι τριακόσιοι της Βουλής, και
κατ’ εξοχήν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ,
επιχειρούν να αποφασίσουν τη μελλοντική σύνθεση της εθνικής μας
κοινότητας για τις επόμενες δεκαετίες, χωρίς ο ελληνικός λαός να έχει
πάρει χαμπάρι τί γίνεται, βυθισμένος μέσα στα προβλήματά του.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο πάσχει σε δύο θεμελιώδη, κεντρικά προβλήματα. Πρώτον,
εμφορείται από έναν «θεσμικό εθνομηδενισμό», υπό την έννοια ότι
καθιερώνει μια διαδικασία απόδοσης της Ιθαγένειας βάσει τυπικών,
γραφειοκρατικών προσόντων, αφαιρώντας έτσι το εθνικό και πολιτιστικό της βάθος. Έτσι, η ένταξη στην εθνική κοινότητα δεν θα προσδιορίζεται με κριτήρια την ουσιαστική ενσωμάτωση στην κουλτούρα αυτού του λαού ή την πραγματική συμφωνίαμε τα «κοινά συμφωνηθέντα» που μας συγκροτούν σε ανεξάρτητη και αυτόνομη Πολιτεία.
Και αυτό την ίδια στιγμή που η ελληνική εκπαίδευση στενάζει κάτω από
την κυριαρχία ενός «εκπαιδευτικού εθνομηδενισμού», ο οποίος αποσκοπεί
στο να αποψιλώσει την Παιδεία μας από την ιδιαίτερη πολιτιστική μας
ταυτότητα. Έτσι, υπό το πρόσχημα των δικαιωμάτων των προσφύγων και
μεταναστών που εγκαθίστανται στη χώρα μας, προωθούν την αποεθνικοποίηση της έννοιας του πολίτη και τη διάλυση της εθνικής μας κοινότητας.
Δεύτερον. Το νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια είναι αναχρονιστικό και ταυτόχρονα ανεδαφικό. Διότι δεν λαμβάνει διόλου υπ’ όψιν τις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η Ελλάδα αλλά και η ευρύτερη περιοχή. Αγνοεί τη δημογραφική κρίση και τη γενικευμένη «έξοδο» των νεώτερων γενεών από τη χώρα. Αγνοεί το
γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ένα από τα θερμά επίκεντρα της
μεγαλύτερης μετακίνησης πληθυσμών στην ανθρώπινη ιστορία, και
αντιμετωπίζει ροές ανθρώπων που προέρχονται από περιοχές που ελάχιστη
σχέση έχουν με τη δική μας πολιτιστική παράδοση. Έτσι, καθώς εισάγει την
ιδεολογική αρχή της αποεθνικοποίησης, υπονομεύει κάθε προστατευτική δικλείδα που διαφυλάσσει την ελληνική κοινωνία από τη διολίσθηση στη χοάνη του πολέμου των πολιτισμών, ο οποίος σοβεί στην Βόρεια/Κεντρική Αφρική, στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία.
Ποιο
είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας; Μεσοπρόθεσμα και
μακροπρόθεσμα, ο Κώδικας της Ιθαγένειας παρέχει τη θεσμική βάση έτσι
ώστε η ελληνική κοινωνία να μετεξελιχθεί, σε μία ή δύο δεκαετίες, από
χώρα που χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό πολιτισμικής και εθνοτικής
συνοχής, σε έναν χώρο-πολυπολιτισμική Βαβέλ, κατακερματισμένο από τους
εθνο-θρησκευτικούς φατριασμούς, που θα λειτουργεί ως «κυματοθραύστης»
των ρευμάτων ανθρώπινης εξαθλίωσης, τα οποία χτυπούν την πόρτα της
αποικιοκρατικής –και γι’ αυτό ευημερούσας– Δύσης. Η εξέλιξη αυτή θα
ενταφιάσει οριστικάτις προοπτικές
αυτοκυβέρνησης και αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού, ενώ θα επιταχύνει
την έξοδο του υψηλής ειδίκευσης εγχώριου δυναμικού και την αντικατάστασή
του από το ξένο, φτηνό, ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό. Γεγονός που
επιβεβαιώνει η δυνατότητα εγκαθίδρυσης Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, όπου
οι νεοεισερχόμενοι πληθυσμοί θα εκτελούν τη «θητεία» τους σε ζώνες
παροξυστικής εκμετάλλευσης.
Αν
μάλιστα σε όλα αυτά προστεθεί το γεγονός πως η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη
μόνιμη επιθετική παρουσία του τουρκικού νεο-οθωμανισμού, ο οποίος
οργανώνει και προωθεί την «αποστολή» των μεταναστευτικών ρευμάτων στην
Ελλάδα, έτσι ώστε σύντομα να εμφανιστεί μουσουλμανικό φιλοτουρκικό κόμμα
−όπως έχει συμβεί στη Βουλγαρία−, γίνεται ακόμα μεγαλύτερος ο κίνδυνος
που ενέχει αυτό το νομοσχέδιο, που θα έπρεπε να αποκαλείται νομοσχέδιο
της απο-εθνικοποίησης του ελληνισμού.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να θεσμοθετήσει αυτό το «μνημόνιο Ιθαγένειας», που θα
κρίνει το μέλλον της σύστασης ελληνικού λαού και ελληνικής Πολιτείας, με
συνοπτικές διαδικασίες και «χείρα βοηθείας» από κόμματα της
αντιπολίτευσης, που κατά τα άλλα στηλιτεύει υποκριτικά ως «θανάσιμους
αντιπάλους». Και αυτό για να χρυσώσει το χάπι της αποδοχής των νέων
μνημονίων στην εθνομηδενισττική πτέρυγα των βουλευτών του. Στην
πραγματικότητα, η σοβαρότητα των ζητημάτων που διευθετούνται απαιτεί
ένα δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη του Κώδικα της Ιθαγένειας. Διότι, σε μεγάλο βαθμό εν κρυπτώ,
και βάσει μιας αυτοκτονικής αντίληψης που ορίζει ότι ο οικοδεσπότης
πρέπει να γκρεμίσει τα ντουβάρια και το ταβάνι της οικίας του
προκειμένου να υποδεχθεί τον φιλοξενούμενο, αποφασίζει για το μέλλον
αυτού του λαού.
Υπερασπιζόμαστε την Ελλάδα ως μια ανοιχτή κοινωνία. Ο Κώδικας της Ιθαγένειας προκρίνει ένα σενάριο ισοπεδωμένης κοινωνίας και
εισάγει τις νομικές τυπικές προϋποθέσεις ώστε η Ελλάδα να αποτελέσει
ένα ακόμα Fail State (ρημαγμένο κράτος), στη μακρά λίστα της επικράτειας
του χάους που τείνει να καλύψει τεράστιες εκτάσεις του πλανήτη μας.
Για
όλους αυτούς τους λόγους καλούμε τον ελληνικό λαό σε εγρήγορση έτσι
ώστε να κινητοποιηθεί για την απόρριψη αυτού του εθνομηδενιστικού
νομοσχεδίου και να απαιτήσει την απόφαση επί του θέματος με δημοψήφισμα.
