Βιβλιο-προτάσεις από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

Χριστούγεννα 2017: οι δύο αγιοβασίληδες

Οι σημερινοί Έλληνες πιέζονται από δύο πλευρές, που είναι τόσο αντιφατικές μεταξύ τους ώστε απειλούν να τους τρελάνουν: Από την μία είναι η οικονομική ανέχεια και δυσπραγία, η έλλειψη ακόμα και των στοιχειωδών για πολλούς. Και από την άλλη, αυτή η σαρωτική ισοπέδωση που ασκεί ο καταναλωτισμός στο νόημα των γιορτών, ακόμα και των πιο ιερών στην συνείδηση των ανθρώπων: τίποτε πιο χαρακτηριστικό από τον Σάντα Κλάους της Κόκα Κόλα, αυτόν τον παχύσαρκο γενειοφόρο κύριο που μπαίνει από το φεγγίτη, με τον σάκο του γεμάτα σμάρτφοουν, και προκαλεί τον φθόνο που επιτείνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση της ανέχειας.

Ας δούμε όμως τι έχει να του πει ο δικός μας, ο αυθεντικός Άγιος Βασίλειος:

«Και εσάς η αχόρταγη επιθυμία σας κάνει να στερείσθε από πολλά…. Οι νεόπλουτοι, αφού αποκτήσουν πολλά, επιθυμούν περισσότερα, τρέφοντες την ασθένεια με αυτό που πάντοτε προστίθεται και καταντά η φροντίδα τους στο αντίθετο. Διότι δεν τους ευφραίνουν τα παρόντα, αν και είναι τόσα πολλά, όσον τους λείπουν τα ελλείποντα, όσα βέβαια αυτοί υποθέτουν ότι τους λείπουν, ώστε πάντοτε η ψυχή να λιώνει από τις φροντίδες, εφόσον επιδιώκουν περισσότερα. Ενώ αυτοί πρέπει να ευφραίνονται και να είναι ευχαριστημένοι, επειδή είναι τόσο πολλοί εύποροι, αυτοί όμως δυσφορούν και θλίβονται, διότι είναι κατώτεροι από ένα ή δύο υπερπλούσιους. Όταν φθάσουν αυτόν τον πλούσιο, αμέσως αγωνίζονται να εξισωθούν με τον πλουσιότερο. Και όταν και αυτόν τον φθάσουν, τότε μεταφέρουν την φροντίδα στον άλλον…».

Δηλαδή, η παράδοση μας, από τον Άγιο Βασίλειο μέχρι τον Παπαδιαμάντη, διαθέτει τα πνευματικά και πολιτιστικά όπλα να αντιπαρέλθει την καταθλιπτική δικτατορία της συσσώρευσης και της οικονομετρικής αναγκαιότητας.

Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, και ας (ανα) γεννηθεί η ελπίδα που τόσο λείπει από τον λαό μας.

Κίνημα Άρδην

Χριστούγεννα 2017

Ανακοίνωση του ΑΡΔΗΝ για την επίσκεψη του Ερντογάν, 07/12/2017

Ανακοίνωση του ΑΡΔΗΝ για την επίσκεψη του Ερντογάν, 07/12/2017

Όταν εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας ο Αλέξης Τσίπρας, υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό να πρωτοτυπήσει. Σήμερα, με την επίσκεψη Ερντογάν σε μια σιδερόφρακτη Αθήνα, δείχνει να πραγματοποιεί την υπόσχεσή του. Διότι τα όσα κωμικοτραγικά έχουν ήδη σφραγίσει αυτήν την επίσκεψη, δεν έχουν ξανασυμβεί ποτέ και πουθενά, σε καμία άλλη χώρα του πλανήτη: Που ακούστηκε αλλού κυβέρνηση να προετοιμάζει με ζήλο την επίσκεψη ενός ξένου προέδρου, ο οποίος έρχεται με σαφή πρόθεση να αμφισβητήσει την εδαφική της ακεραιότητα, παρουσιάζοντας τις απίστευτες διεκδικήσεις του μπροστά στα μούτρα των αξιωματούχων της;

Έτσι, όλα τα όσα προηγήθηκαν των συμβάντων της σημερινής επίσκεψης, οι συλλήψεις Κούρδων και Τούρκων αντικαθεστωτικών, η καταστολή της διαδήλωσης των Κυπρίων, οι προσαγωγές στην Κομοτηνή για μια απλή αφισοκόλληση, η ασφυκτική αστυνομοκρατία του κέντρου των Αθηνών, γελοιοποιούν ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση. Που υποβαθμίστηκε σήμερα on camera σε ρόλο φροντιστή του πολλά βαρύ δικτάτορα και επεκτατιστή.

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτοί οι εκτεθειμένοι: Είναι σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, που μέχρι τις σημερινές αδιανόητες αλλά αναμενόμενες προκλήσεις του νεο-Σουλτάνου παρίστανε ότι όλα βαίνουν καλώς. Διότι εν τέλει, έπρεπε να έρθει ο Ερντογάν με την υπέρμετρη αλαζονεία του για να πέσουν οι μάσκες της προσποίησης και της ψευτιάς του πολιτικού κόσμου – όλου, ακόμα και των πατριδοκάπηλων ναζιστών που σήμερα φαίνεται ότι πήραν «ρεπό υπηρεσίας», για να επανέλθουν αύριο στον βολικό τους εμφύλιο.

Και μετά την επανάληψη των προκλήσεων Ερντογάν η κυβέρνηση προσπαθεί μέσα από τις δηλώσεις του Παυλόπουλου και εκείνες του Τσίπρα, να μπαλώσει τα αμπάλωτα.

Και δεν μπαλώνονται διότι το πρόβλημα δεν είναι εάν ο Παυλόπουλος ή ο Τσίπρας θα «απαντήσουν» φραστικά ή όχι στον Ερντογάν, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι δρομολόγησαν κάτω από τις σημερινές συνθήκες την επίσκεψη του στην Ελλάδα, δίνοντας του τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την εδαφική ακεραιότητα της μέσα στην ίδια τη χώρα μας, και ακόμα χειρότερα του έδωσαν τη δυνατότητα να προχωρήσει ένα ακόμα βήμα στη διαδικασία κυπροποίησης της Θράκης με την απόβασή του εκεί.

Ακόμα χειρότερα, αυτή την απαράδεκτη κίνηση την πραγματοποίησαν ως εντολοδόχοι του Τραμπ και της Μέρκελ, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα και την ενδοτική της κυβέρνηση ως το μέσο για να εξευμενίσουν την Τουρκία με παραχωρήσεις στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, στην Κύπρο, τη Θράκη και το Αιγαίο.

Όσο για την κοινωνία, ας ελπίσουμε ότι το πάθος αυτού του πρωτοφανούς φιάσκου να έχει και κάποιο μάθος. Γιατί θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, δεν χαρίζεται όπως τα ψίχουλα ψευδοκοινωνικών επιδομάτων, και κατακτιέται με αγώνες και αντίσταση. Ιδίως απέναντι σε εκείνους που θεωρούν ότι 400 χρόνια σκλαβιάς υπήρξαν αρκετά ώστε σήμερα να αξιώνουν από εμάς να τους στρώσουμε το κόκκινο χαλί για να επανέλθουν. Και δεν θα έπρεπε να έλθει πρώτα ο Ερντογάν στην Ελλάδα και να πραγματοποιήσει τις προκλήσεις του για να θυμηθούμε τις γενοκτονίες, το Κυπριακό, τη Θράκη, τις παραβιάσεις. Η ελληνική κοινωνία θα έπρεπε να είναι στο πόδι σήμερα εάν δεν θέλει να μεταβληθεί και σε ανοικτό τουρκικό προτεκτοράτο μετά την υποταγή της στα μνημόνια.

Συζήτηση: η γένεση του ολοκληρωτισμού, 23.11.2017 (video)

Με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου

 “Η γένεση του ολοκληρωτισμού”

 του Κώστα Παπαϊωάννου από τις “Εναλλακτικές Εκδόσεις”, 

η εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” 

της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100
 πραγματοποίησε την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

συζήτηση με προσκεκλημένους:

π.Νικόλαος Λουδοβίκος, καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης,

Σωκράτης Δεληβογιατζής, καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ,

Γιώργος Καραμπελιάς, Εκδότης - Συγγραφέας.

Η ΟΛΜΕ ζητά την απόσυρση του νέου σχεδίου για τη σχολική Ιστορία

Η θέση της ΟΛΜΕ για το μάθημα της Ιστορίας και το νέο σχέδιο των αναλυτικών προγραμμάτων  (κείμενο 18ου Συνεδρίου): 
• καταργείται η Ιστορία ως διακριτό επιστημονικό αντικείμενο και μετατρέπεται σε διαθεματικό αντικείμενο χωρίς συγκεκριμένη ύλη και διδακτική μεθοδολογία, 

• περιορίζεται η ιστορική γνώση στο όνομα της καταπολέμησης της «αποστήθισης» και ακυρώνεται η δυνατότητα απόκτησης γενικής ιστορικής Παιδείας.

Κύκλος διαλέξεων: "Παράδοση και εκσυγχρονισμός, δίλημμα ή σύνθεση;" / περίοδος 2017 - 2018

Πρόγραμμα διαλέξεων 

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Γιώργος Κοντογιώργης, ομ. καθ. πανεπιστημίου, συγγραφέας

«Η Παράδοση και η Πρόοδος»

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Βασίλης Καραποστόλης, καθ. Πανεπιστημίου, συγγραφέας

«Η Ελλάδα και ο νέος της μόχθος»

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Λαοκράτης Βάσσης, εκπαιδευτικός, συγγραφέας

«Η αξιακή ιδιαιτερότητα της ελληνικής πνευματικής παράδοσης»

Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

π. Γεώργιος Μεταλληνός

«Εκσυγχρονισμός και Ανακαίνιση, Η Ορθοδοξοπατερική εκδοχή»

Εν συνεχεία, θα πραγματοποιήσουν διαλέξεις οι:

Μαρία Δεληβοριά, φιλόλογος, συγγραφέας

Παναγιώτης Καρκατσούλης, πρ. βουλευτής

Δημήτρης Κοσμόπουλος, ποιητής – δοκιμιογράφος

Δημήτρης Μαντζούρης, μουσικολόγος

Ιωάννα Τσιβάκου, ομ. Καθηγ. Κοινωνιολογίας

Λίτσα Τσοκανή, καθηγήτρια μουσικολογίας

Είσοδος ελεύθερη

Xώρος πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής»

Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα / Αθήνα

Οι διαλέξεις θα ξεκινούν στις 7 μ.μ.

Κύκλος διαλέξεων από τον Γ. Καραμπελιά: "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης και ο ελληνικός δρόμος" / περίοδος 2017 - 2018

*Πίνακας του Καρλ Πάβλοβιτς Μπρυλώφ, Απελευθέρωση της πόλης Πσκωβ από την κατοχή των Πολωνών υπό τον βασιλέα Στέφανο IV Μπάτορυ το έτος 1581 (1836).

Δέκα διαλέξεις

Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017: Εισαγωγή. Η ελληνική επαναστατική παράδοση ως σύνθεση εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017: Παρουσίαση του βιβλίου, 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση (Κώστας Παπαϊωάννου, «Η γένεση του ολοκληρωτισμού», Γιώργος Καραμπελιάς, «Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα».)

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017: Η επτανησιακή επαναστατική παράδοση και οι πρώτοι Έλληνες σοσιαλιστές. Πατριωτισμός και διεθνισμός.

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018: Η τομή των βαλκανικών πολέμων, η Φεντερασιόν και οι απαρχές της διάρρηξης εθνικού-κοινωνικού στοιχείου.

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018: Η αρνητική προκατάληψη των «πατέρων του μαρξισμού» απέναντι στην Ελλάδα.

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018: Η μικρασιατική περιπέτεια και το Μακεδονικό ζήτημα.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018: Ο πόλεμος, η αντίσταση, και ο εμφύλιος πόλεμος.

Τρίτη 17 Απριλίου 2018: Η Κυπριακή τραγωδία.

Τρίτη 8 Μαΐου 2018: Η εξάντληση του μαρξισμού και της ελληνικής αριστεράς. Ο εθνομηδενισμός.

Τρίτη 29 Μαΐου 2018: Ένα νέο πρόταγμα πέραν του μαρξισμού. Είναι δυνατή μια ελληνική συνθετική πρόταση;

Είσοδος ελεύθερη

Xώρος πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής»

Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα / Αθήνα.

Οι διαλέξεις θα ξεκινούν στις 7 μ.μ.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα, μια αντιφατική σχέση (video)

Ο Γιώργος Καραμπελιάς συζητά με το συγγραφέα Μελέτη Μελετόπουλο το θέμα: «Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα, μια αντιφατική σχέση» (video, 17/10).

Εφημερίδα ΡΗΞΗ, Οκτώβριος 2017

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος του περιοδικού Άρδην

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ - Σαρωνικός: το κύκνειο άσμα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ: Κυβέρνηση Τσίπρα, το ναδίρ της ελληνικής κοινωνίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ

Σεπτέμβριος 2017

Κυβέρνηση Τσίπρα, το ναδίρ της ελληνικής κοινωνίας

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, και την αγάπη που της δείχνει η ελληνική κοινωνία, ώστε ενόψει της επίσκεψης Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη να έχει γεμίσει –πλην των ένστολων– και εκατοντάδες της… αντιτρομοκρατικής με πολιτικά, σε αριθμό-ρεκόρ για την πρόσφατη ιστορία των πρωθυπουργικών επισκέψεων.

Το γαϊτανάκι της παρακμής

Κι αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο λόγος για τον οποίον παραμένουν ακόμα στην εξουσία, δεν είναι η ανοχή του κόσμου, αλλά η αποτυχία της αντιπολίτευσης να παράγει αξιόμαχο λόγο. Και το κυριότερο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει κατορθώσει να ακυρώσει κάθε ελπίδα που έτρεφε ο ελληνικός λαός να βρει πολιτική απάντηση στα υπαρξιακά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Η κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου αποσύνθεση, ενώ τα αντιστασιακά της αντανακλαστικά βρίσκονται σε κώμα.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τα νέα, αφεντικά της χώρας, ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι νεομαφιόζοι ολιγάρχες εκθειάζουν ανοιχτά αυτήν την κυβέρνηση, και την υποστηρίζουν. Γιατί ανοίγει ο δρόμος για την νέα μεγάλη λεηλασία και τη διαιώνιση της φτωχοποίησης που έχει ήδη μεταβάλει την φυσιογνωμία της ελληνικής κοινωνίας, καθιστώντας την κοινωνία μαζικών αποκλεισμών και μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων. Έτσι, η κυβέρνηση έχει μεταβληθεί στον άριστο οικοδεσπότη όσων «επενδύουν» στην λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, μεταβάλλοντας τους υποψήφιους άρπαγες, όπως αυτούς που συνόδεψαν τον Γάλλο πρόεδρο στην επίσκεψή του, σε περίπου εθνικούς ευεργέτες. Τι κι αν ανάμεσα τους φιγουράρουν εταιρείες που βαρύνονται με βαριά οικονομικά εγκλήματα, με πιο γνωστή την αμαρτωλή «Σουέζ» που έχει βάλει στο μάτι το νερό της Θεσσαλονίκης; Τα κοράκια μαζεύονται πάντα πάνω από το πτώμα.

Η μεταπολίτευση ακόμα να τελειώσει, αντίθετα, μέσα στον επιθανάτιο ρόγχο της επιτείνει ένα διαρκές αδιέξοδο και επιταχύνει την καθοδική πορεία της χώρας:

Η κυβερνώσα αριστερά, έχει μεταβληθεί ανοιχτά στο κατ’ εξοχήν κόμμα της εξάρτησης και της λεηλασίας, στοχεύοντας πλέον στην τελική υποταγή του ελληνικού λαού, καθώς εκτός από τα οικονομικά συμβόλαια που εκτελεί, έχει βάλει στο στόχαστρο την ίδια την εθνική υπόσταση πολεμώντας την ελληνική παιδεία τον πολιτισμό, την εθνική μας ταυτότητα.

Η αντιπολιτευόμενη δεξιά αδυνατεί να εκφράσει την λαϊκή αγανάκτηση, γιατί παραμένει οπαδός της παγκοσμιοποίησης, και του οικονομικού της ολοκληρωτισμού, ενώ ταυτόχρονα παραμένει φθαρμένη ως εκπρόσωπος του παλαιού δικομματισμού.

Η «κεντροαριστερά» βολοδέρνει μέσα στις εσωστρεφείς της διαδικασίες, μεταξύ εθνομηδενισμού και ελιτισμού, πληρώνοντας ότι οργάνωσε τις τελευταίες δεκαετίες στην παρακμή και την αποσύνθεση της χώρας.

Οι υπόλοιπες οργανωμένες δυνάμεις, που φιγουράριζαν στην μεταπολίτευση ως «κινηματικές», το ΚΚΕ, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, οι αντιεξουσιαστές παραμένουν δέσμιοι της παλαιάς, και σήμερα ανυπόστατης, διαίρεσης αριστεράς-δεξιάς κάνουν αντιπολίτευση για τις εντυπώσεις, γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού τους προτιμούν τον Τσίπρα από τον «Κούλη».

Και γι’ αυτό η ναζιστική δεξιά κερδίζει ολοένα και περισσότερους ακροατές, ιδίως μεταξύ των λαϊκότερων και πιο απελπισμένων ανθρώπων.

Το αδιέξοδο δεν είναι μόνον πολιτικό, είναι βαθύτερο καθώς σήμερα λείπει το όραμα, και η προοπτική για μια αξιοπρεπή προσωπική και συλλογική ζωή μέσα στον 21ο αιώνα – και γι’ αυτό τα αντιστασιακά μας αντανακλαστικά έπαθαν καθίζηση με την εμφάνιση του πρώτου καπάτσου απατεώνα.

Υπάρχει έξοδος;

Υπάρχει άραγε διέξοδος από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα; Αν η ελληνική κοινωνία δεν βρει ξανά νόημα ύπαρξης για να αντιτάξει στην ίδια την παρακμή της, η απάντηση θα είναι κατηγορηματικά αρνητική.

Και νόημα ύπαρξης για μια κοινωνία, σημαίνει να ανασυνθέσει δημιουργικά όλη την προηγούμενη ιστορική της εμπειρία, προκειμένου να βρει μια προοπτική για το μέλλον.

Σημαίνει να δούμε με αντιστασιακό τρόπο την ίδια την ταυτότητά μας, και την ζωή μας μέσα σε αυτόν τον τόπο, όπως κάνουν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, έστωέμμεσα, επιστρέφοντας στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, επιστρέφοντας στη φύση, εγκαταλείποντας τους τόπους και τους τρόπους της φθοράς.

Και ο ελληνικός πολιτισμός διαθέτει μια μεγάλη παράδοση Λόγου, ελευθερίας, δικαιοσύνης και πνευματικότητας που επιτρέπει στην κοινωνία να διατηρήσει το μέτρο, να ισορροπήσει την οικονομία και την τεχνική για να μην υποδουλώνει τον άνθρωπο. Μπορεί έτσι να απαντήσει ταυτόχρονα στην μηδενιστική δικτατορία της παγκοσμιοποίησης, της τεχνικής και της κατανάλωσης, και στον θρησκευτικό ολοκληρωτισμό –τις δυο μεγάλες δυνάμεις που συγκρούονται μέσα στο χάος και την αστάθεια του 21ου αιώνα.

Αυτόν τον ελληνισμό καλούμαστε να ανακαλύψουμε ξανά, εδώ που φτάσαμε, γιατί ο μηδενισμός της εποχής, μας έχει κάνει να τον λησμονήσουμε – και αυτό το στοίχημα αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πολιτιστική και υπαρξιακή επανάσταση που παρά την γενική οικονομική δυσπραγία θα είναι σε θέση να μας βγάλει από το κώμα, ώστε να ανασυστήσουμε μακριά από τις αυταπάτες και τα μεγάλα ψεύδη του προηγούμενου αιώνα τα συλλογικά μας οράματα και τις αντιστάσεις μας.

Γι’ αυτό και θα πρέπει ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε μαζί με εκείνους που στρέφονται ενάντια στην κατακτητική ορμή του νεο-οθωμανισμού, ώστε να μην εξελιχθεί η κρίση σε μια μεγάλη εθνική καταστροφή στην Κύπρο, στην Θράκη ή το Αιγαίο. Με εκείνους που υπερασπίζονται το πανάρχαιο, ιερό δικαίωμα των ανθρώπων στην εστία τους, ενάντια στους –ηλεκτρονικούς πλέον– πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Με όσους μάχονται ενάντια στη λεηλασία του τόπου τους από μια ψευδοανάπτυξη και μια τουριστικοποίηση που διώχνει τους Έλληνες από τον ίδιο τους τον τόπο και παρουσιάζεται ως η μόνη λύση.

Αλλά κυρίως θα πρέπει να αμυνόμαστε «θετικά» για μια Παιδεία που αφυπνίζει κόντρα στις εθνομηδενιστικές μορφές της αμάθειας. Για την ανασύσταση του παραγωγικού ιστού, προωθώντας τις μικρές και μεσαίες δημιουργικές επιχειρήσεις, τους συνεταιρισμούς, ένα μοντέλο παραγωγής επικεντρωμένο στην ποιότητα. Για την ανάταση του Πολιτισμού, ενάντια στην αποβλάκωση των ανθρώπων – και ιδίως των νέων γενεών. Ενάντια στην απόλυτη «ιδιωτικοποίηση» των ανθρώπων , που πασχίζει να υποκαταστήσει την σύγχρονη μοναξιά με την διαδικτυακή εικονικότητα και τα υπερτεχνολογικά μέσα.

Μόνον έτσι θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε το σκοτεινό ιστορικό πεπρωμένο που διαμορφώνει για μας ο 21ος αιώνας, και να επιστρέψουμε ως ενεργητικός παράγοντας που είναι σε θέση να καθορίσει το ίδιο του το μέλλον. Εκεί θα παιχτεί το στοίχημα της συλλογικής μας επιβίωσης, και προφανώς όχι στον διαγωνισμό κραυγών στον οποίον επιδίδονται τα διάφορα ζόμπι της μεταπολίτευσης, σε διαδηλώσεις που οι τρύπιες σημαίες και τα κενά ιδανικά έχουν μεταβάλει σε καρικατούρες διαμαρτυρίας.

Εφημερίδα ΡΗΞΗ, Ιούλιος 2017

Σχολικά βιβλία & Εθνομηδενισμός - video (2)

Σχολικά βιβλία & Εθνομηδενισμός - video (1)

Κατασκήνωση, Πλατανιάς Πηλίου 19 - 23 Ιουλίου 2017

Εναλλακτική συνάντηση του ΑΡΔΗΝ, 19-23 Ιουλίου 2017

Η Ιστορία και η Εκπαίδευση στο στόχαστρο του εθνομηδενισμού

ΕΛΜΕ Βοιωτίας: Ανακοίνωση για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού

19η ΜΑΪΟΥ 2017 - ΜΝΗΜΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ανακοίνωση ΑΡΔΗΝ / 16 Μαΐου 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΔΗΝ

Κυβέρνηση οικονομικών δολοφόνων

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχοντας συνθηκολογήσει άνευ όρων, στηρίζεται πλέον ανοιχτά στην εύνοια των Μέρκελ - Σόιμπλε, της αμερικάνικης Πρεσβείας, των ξένων πολυεθνικών και των ντόπιων ολιγαρχών για την παραμονή της στην εξουσία. Όλοι αυτοί πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες, καθώς ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ετοιμάζονται να κυρώσουν τη σκληρότερη μνημονιακή συμφωνία, σε μια κοινωνία όπου βασιλεύει σιωπή νεκροταφείου, απελπισία και απάθεια. 

Και να μην υπήρχαν, το Σύστημα θα έπρεπε να τους εφεύρει, καθώς με αυτή τη συμφωνία ολοκληρώνει την κατεδάφιση όλων των συλλογικών κεκτημένων και δικαιωμάτων που είχε κερδίσει με αίμα και δάκρυα ο λαός τον τελευταίο μισό αιώνα. Με το περίφημο 4ο μνημόνιο, τίποτε δεν μένει όρθιο: Δημόσια περιουσία, εθνικός πλούτος, κοινωνικό κράτος, εργάτες και εργαζόμενοι, μικροί και μεσαίοι της αγοράς, οι νέοι, οι συνταξιούχοι. Το πρωτοφανές μέτρο κατάργησης της Κυριακάτικης Αργίας, η εργάσιμη εβδομάδα των... 7 ημερών –πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα– είναι το πιο ενδεικτικό μέτρο, που δείχνει πόσο βαθιά θέλουν να μεταλλάξουν την ελληνική κοινωνία, παραδίδοντάς την στα χέρια του πιο βάναυσου οικονομικού ολοκληρωτισμού.

Για τη συγκάλυψη αυτού του εγκλήματος, επόμενο είναι, η κυβερνητική προπαγάνδα να κάνει (... μνημονιακές) υπερωρίες!! Το αφήγημα το οποίο προωθεί –το περίφημο «και μετά;»– αποσκοπεί στο να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά όσων έχουν αηδιάσει με το «παλαιό κατεστημένο», προβάλλοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και τον Σημίτη, τον Βενιζέλο και τους άλλους παράγοντες του εκσυγχρονισμού που κλίνουν προς αυτόν, ως «μπαμπούλα». Ποιοί; Αυτοί που με τα πεπραγμένα τους έχουν δώσει συγχωροχάρτι σε όλο το παλαιό κατεστημένο, το ανέστησαν, και του χάρισαν το δημοσκοπικό προβάδισμα.

Εκείνοι που κατέστρεψαν τη μοναδική άμεση προοπτική, που υπήρχε μέχρι τώρα, να πραγματοποιηθεί μια θετική υπέρβαση της μεταπολίτευσης, μέσω ενός μετώπου εθνικής ανεξαρτησίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατίας, εξανεμίζοντας όλο το θετικό πολιτικό απόθεμα που είχε δημιουργήσει το ελληνικό κίνημα των πλατειών.

Αυτοί που εξασφαλίζουν με την παραμονή τους στην εξουσία την ολοκληρωτική υποταγή ολόκληρης της κοινωνίας στα χειρότερα οικονομικά δεινά, τολμούν να σηκώσουν το δάκτυλο και να μας μιλήσουν για το ποιος θα έρθει μετά. Το φάντασμα του Γκέμπελς θα πρέπει να χαίρεται, καθώς θα βρει σε αυτούς τους πιο άξιους επιγόνους του.

Ένα είναι σίγουρο, όποιος και να έρθει μετά: Αν δεν φύγουν αυτοί, το συντομότερο, χθες ει δυνατόν, ο ελληνικός λαός δεν θα καταφέρει να σταθεί ποτέ στα πόδια του, ώστε να «ορθώσει έναν άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους».

                                                                             16 Μαΐου 2017

ΑΡΔΗΝ 

Εφημερίδα ΡΗΞΗ, Μάιος 2017

Πρόσκληση, Δίστομο 29.4.2017

Παζάρι βιβλίου, 11-21/4 στο χώρο του ΑΡΔΗΝ στην Αθήνα

Σχολείο - μαγαζί, Αριστεροί και Δεξιοί το χτίζουνε μαζί

άρθρο του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου στην εφημερίδα  ΡΗΞΗ φ.132

Στο βιβλίο, Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς. Η υπέρβαση, ο Γιώργος Καραμπελιάς αναλύει, πολλαπλώς, τη νεοφιλελεύθερη συμμαχία Αριστεράς και Δεξιάς, μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Μάλιστα, σαρκάζοντας την οδυνηρή πραγματικότητα, φέρνει το ελληνικό παράδειγμα «υπέρβασης», με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αυτή η πλανητική κατανομή ρόλων ορίζει τη φιλελεύθερη Δεξιά να κατοχυρώνει το οικονομικό μοντέλο της «ελεύθερης αγοράς» των πάντων και τη φιλελεύθερη Αριστερά να επιβάλλει το ναρκισσιστικό πολιτισμικό αντίστοιχό της, μέσω του αποδομητικού δικαιωματισμού. Όπως οι μπάμπουσκες, οι ρωσικές κούκλες, η συμμαχία αυτή διαπερνά την κοινωνία μας, βρίσκεται παντού και αναπαράγεται, όπως η μια κούκλα βγαίνει, πανομοιότυπα, μέσα από την άλλη. Το δημόσιο σχολείο δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός της συμμαχίας αυτής.
Το σχολείο-επιχείρηση, προπύργιο των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και του εμπορεύματος, και το σχολείο ιδεολογικός μηχανισμός εμπέδωσης του νέου αποδομητικού πολιτισμού του θεάματος, είναι προνομιακός χώρος, παρέμβασης, για την Δεξιά και την Αριστερά.
Η κυβέρνηση έθεσε το πλαίσιο για το σχολείο του 21ου αιώνα: α. παιδαγωγική/διδακτική αυτονομία, β. διοικητική αυτονομία και γ. οικονομική αυτονομία. Η παιδαγωγική/διδακτική αυτονομία περιέχει το σπέρμα και τον κίνδυνο της «ανεξαρτησίας» του περιεχομένου και της μεθόδου, από μια εθνική, συλλογική, κοινωνική ταυτότητα σχολείου, οδηγώντας στη μορφωτική και πολιτισμική αποδόμηση και όχι στη σύνθεση που μπορεί να εντάξει οργανικά το διαφορετικό.
Η διοικητική αυτονομία οδηγεί στη μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης και στην εξεύρεση πόρων από την ευρύτερη αγορά, εγκαινιάζοντας την εξαρτητική - πελατειακή σχέση σχολείων και φιλάνθρωπων χορηγών. Επιπλέον, θα οδηγήσει στη διαμόρφωση δημόσιων σχολείων πολλαπλών κοινωνικών, ταξικών, πολιτισμικών, μορφωτικών, κ.α ταχυτήτων και συνακόλουθα στην κατηγοριοποίηση περιοχών και σχολείων. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλει, η «αξιολόγηση» εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, η οποία, παράλληλα με την «άρση των γεωγραφικών ορίων» και την «ελεύθερη επιλογή» σχολείου (δημόσιου ή ιδιωτικού), θα οδηγήσει στον άκρατο ανταγωνισμό και στο «μαγικό χέρι της αγοράς», που θα ορίζει πόσα και ποια σχολεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Το «δικαίωμα» και η «ελευθερία», στον δρόμο της μορφωτικής και οικονομικής σκλαβιάς. Σταθερή επιδίωξη παραμένει η μείωση δαπανών, που σημαίνει λιγότερους και κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς, απορρυθμισμένες εργασιακές σχέσεις και λιγότερους μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότερα και υπεράριθμα τμήματα.
Δεν είναι τυχαία η επανάληψη της λέξης αυτονομία, η οποία, στον πολιτισμικό σχετικισμό του παρακμιακού καιρού μας, βολεύει ως ουδέτερη ιδεολογία, διά πάσαν χρήσιν.
Ήδη, σε πολλά δημόσια σχολεία, οι φορείς τους (δήμοι, σύλλογοι-ενώσεις γονέων, δάσκαλοι, κ.λπ.), αναπαράγουν την αριστεροδέξια κολεγιά, παρασύροντας, μέσα απ’ τις εξελίξεις, αλλά και τον οικονομικό εξαναγκασμό, ακόμα και τις αγνές προθέσεις για ένα ουσιαστικό σχολείο δημόσιας παιδείας.
Στο πλαίσιο της «αυτονομίας», οι δεξιοί φιλελεύθεροι θα αναλάβουν το… οικονομικό μάνατζμεντ του δημόσιου σχολείου (πολυεθνικές, χορηγοί, «φιλάνθρωποι», κ.ά.), την εμπέδωση της ιδεολογίας του ατομικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού και τη λογική «να τα πάρουν όλα οι ιδιώτες, να μπει τάξη σ’ αυτήν τη χώρα». Μιλούν ήδη για την αναζήτηση οικονομικών πόρων από την ευρύτερη αγορά, εθελοτυφλώντας για τα ανταλλάγματα, ειδικά των μεγάλων εταιρειών και ιδρυμάτων, που συνιστούν ένα πλέγμα ιδεολογικών, πολιτικών και πολιτιστικών εξαρτήσεων ή, αργότερα, και απαιτήσεων, που μπορεί να επηρεάζει το προφίλ κάθε σχολείου. Άλλωστε, οι μελέτες του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ και της Ν.Δ. περιγράφουν με «πραγματικές» λέξεις όσα φτιασιδωμένα εισηγήθηκε ο Λιάκος και ο Γαβρόγλου.
Αντίστοιχα, οι αριστεροί «εκσυγχρονιστές», προετοιμάζουν ιδεολογικά το έδαφος για τα παραπάνω, με φανταχτερές, ζουμερές λέξεις: ανοιχτό σχολείο, διαφορετικό σχολείο, πολύχρωμο σχολείο, δημοκρατικό σχολείο, οικολογικό σχολείο, κ.ά, όπου, σε μια οργουελιανή αναστροφή των νοημάτων, θα προετοιμάζει απλά το σχολείο της αποεθνικοποίησης, του ατομοκεντρισμού και της ιδιώτευσης. Στοιχεία που αποτελούν βάση για την «εκπαίδευση της αγοράς», την οποία προωθούν οι πρώτοι, οι οποίοι απλώς δυσκολεύονται να το ομολογήσουν στους ομοϊδεάτες τους. «Κόλαση με τόσο φως, δεν το περίμενα», μας θυμίζει ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης.
Ωστόσο, η δική μας υπέρβαση, δεξιάς και αριστεράς, στηρίζεται στη σύνθεση και τον «εκσυγχρονισμό των παραδόσεών μας». Εμπνεόμενοι από την ιστορία μας ως πρόταση πολιτισμού και παιδείας, προβάλλουμε τη διαμόρφωση του καλύτερου δυνατού πολίτη, που αναζητεί πρωτίστως το καλό της κοινότητας, για να μπορεί να σχετίζεται με τους άλλους ως πρόσωπο. Το δημόσιο σχολείο είναι αναγκαίο αποτελεί τη συμπύκνωση της αρχαίας Πόλεως, που αυτή η ίδια εκπαίδευε τους πολίτες της, θέτοντας αρχές και αξίες. Ο αγώνας είναι ακόμα ιδεολογικός και πνευματικός και, γι’ αυτό, πιο δύσκολος, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Οι επεξεργασμένες προτάσεις μας για την εκπαίδευση, στην πράξη, είναι ο οδηγός για να επαναφέρουμε το αρχικό νόημα των λέξεων και της ιστορίας τους.

Πρόσκληση, Αλίαρτος 22/3

Διαδικτυακή συνδρομή για την εφημερίδα ΡΗΞΗ

Για τους φίλους/φίλες που διαμένουν στο εξωτερικό, ή για τους … ανυπόμονους που διαμένουν εντός της χώρας, υπάρχει η δυνατότητα αποστολής κάθε φύλλου της εφημερίδας ΡΗΞΗ σε ηλεκτρονική μορφή (pdf). 

Με μια απλή συνδρομή υποστήριξης (15€ για έναν χρόνο συνδρομής, δηλαδή 12 φύλλα) και την ηλεκτρονική σας διεύθυνση (την αποστέλλετε στο perardin@gmail.com ή στο efrixi@gmail.com ή εναλλακτικά με τηλεφωνική επικοινωνία στο 2103826319), σας στέλνουμε την ΡΗΞΗ … πριν ακόμα κυκλοφορήσει στα περίπτερα. 

Την ίδια στιγμή, με την συμβολή σας βοηθάτε στην οικονομική βιωσιμότητα της εφημερίδας.

Η συνδρομή σας μπορεί να γίνει στον εξής του λογαριασμό: Εθνική Τράπεζα 116/768054-65, ΙΒΑΝ GR120110 1160 0000 1167 6805 465, ΒΙC: ETHNGRAA, Δικαιούχος: Γιώργος Καραμπελιάς. Στο ηλεκτρονικό μήνυμα γράψτε μας επίσης από ποιο τεύχος θέλετε να ενεργοποιηθεί η συνδρομή.

Στηρίξτε την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΗΞΗ

 την εφημερίδα του πατριωτικού - δημοκρατικού χώρου

Εφημερίδα ΡΗΞΗ, Μάρτιος 2017

«Ταξικά πρόστιμα» ή η πάλη των τάξεων αλά ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στο liberal.gr

Το εφεύρημα του υφυπουργού Μαυραγάνη, προερχόμενου από τους ΑΝΕΛ, για την πληρωμή των προστίμων της τροχαίας με ποσά που θα παραλλάσσουν ανάλογα με την εισοδηματική δυνατότητα του παραβάτη (!), φάνηκε σε πολλούς σαν μια ακόμα από τις γνωστές μπαρούφες των κυβερνητικών αξιωματούχων. Στην πραγματικότητα, όμως, εκφράζει μια βαθύτερη λογική της πολιτικής της κυβέρνησης.

Αν μελετήσει κανείς την περίοδο των εμφυλίων πολέμων στην αρχαία Ρώμη, θα διαπιστώσει πως το «δημοκρατικό κόμμα», στο οποίο ανήκε ο Ιούλιος Καίσαρ, συγκέντρωνε κατά προτεραιότητα δύο κοινωνικές κατηγορίες: την πλουτοκρατία της Ρώμης, στην οποία ανήκε και ο Καίσαρας, και την πλέμπα των προλεταρίων, οι οποίοι ζούσαν από το δημόσιο ταμείο. Έτσι, οι ολιγάρχες του δημοκρατικού κόμματος εξασφάλιζαν την πλειοψηφία με τη γνωστή συνταγή «Άρτον και Θεάματα». Ανάλογη είναι η πολιτική την οποία εφαρμόζουν έκτοτε όλες οι «φιλολαϊκές» ολιγαρχίες. Χρησιμοποιούν τους φτωχούς για να διαιωνίζουν την κυριαρχία της κάστας τους. Και εάν δεν έχουμε φτωχούς στον απαραίτητο αριθμό, πρέπει να τους εφεύρουμε.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, –στην οποία προσχώρησαν, παραδόξως από πρώτη άποψη, αλλά καθόλου τυχαία, και οι ΑΝΕΛ, ως η ορατή όψη της συνεργαζόμενης με τον ΣΥΡΙΖΑ κεντροδεξιάς–, συνίσταται ακριβώς σε αυτή τη στρατηγική: Να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερους φτωχούς, –γενικότερα εξαρτημένους από τον δημόσιο κορβανά– τους οποίους θα συντηρούμε μέσα από κοινωνικά επιδόματα και «προνομιακή» μεταχείριση έναντι των «πλουσίων». Και «πλούσιοι» νοούνται όσοι διατηρούν ακόμα μια αμειβόμενη απασχόληση εκτός δημοσίου, ή μια μικρή ή μεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ανοικτή πρόσκληση του Άρδην Βοιωτίας, 8/3/2017

Ο Γιώργος Καραμπελιάς στη Λιβαδειά / παρουσίαση βιβλίου, 8/3/2017

Πρόσκληση σε παρουσίαση βιβλίου / Λιβαδειά, Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

To Άρδην Βοιωτίας σας προσκαλεί 

την Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017 και ώρα 19:00 

στο Επιμελητήριο Βοιωτίας / Λιβαδειά

για την παρουσίαση του βιβλίου 

του Γιώργου Καραμπελιά: 

"Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς, Η Υπέρβαση"

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Χρόνης Βάρσος, φιλόλογος – ιστορικός

Γιώργος Παπαϊωάννου, ιατρός 

και ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς

Συντονιστής: Νίκος Κελέρμενος, 

ιατρός / Άρδην Βοιωτίας

Ο πόλεμος κατά των μετρητών: Οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτισμό;

Ο πόλεμος κατά των μετρητών: Οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτισμό; Τα κίνητρα και οι υποκινητές.

ΡΗΞΗκέλευθα [20/02/2017] - Πρέπει να εγκαταλείψουμε την ταυτότητά μας για να εκσυγχρονιστούμε;

Ο Γιώργος Καραμπελιάς αναφέρεται στη σχέση μεταξύ εκσυγχρονισμού και ταυτότητας. Παραδείγματα λαών όπως οι Κινέζοι καταδεικνύουν πως η επιβίωση στον σύγχρονο κόσμο προϋποθέτει την διατήρηση της παράδοσης. Η λογική της εγκατάλειψης της ταυτότητας που χαρακτηρίζει την Μεταπολίτευση, οδήγησε στην σημερινή κατάρρευση, οπότε η λύση είναι να την ξαναβρούμε με σύγχρονα μέσα, με σύγχρονα όπλα, αυτό που το Άρδην λέει «εκσυγχρονισμό της παράδοσης μας».

ΡΗΞΗκέλευθα [17/02/2017] - Γιατί επανήλθε η διαμάχη για τον Εμφύλιο;

Ο Γιώργος Καραμπελιάς απαντά στην ερώτηση σχετικά με την αναθέρμανση της διαμάχης γύρω από τον Eμφύλιο, με την κυκλοφορία βιβλίων, συνεδρίων κ.a. Τονίζει πως η διαμάχη που αναπτύσσεται με βάση έναν ξεπερασμένο πια διαχωρισμό είναι δείγμα της παρακμής της χώρας.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς στη Γιάφκα [14.02.2017]

ΡΗΞΗκέλευθα [13/02/2017] - Ξεκουμπιστείτε!

Ορίζοντας 2021

Ορίζοντας 2021

Το εγχείρημα που εγκαινιάσαμε τον Ιούνιο του 2016 δεν είναι ένα ακόμα κόμμα ανάμεσα στα άλλα. Διότι, αν αναμετριόταν με τα κομματικά μεγέθη, θα ήταν ένα πολύ μικρό κόμμα.  Πρόκειται για ένα κίνημα που επιδιώκει και διεκδικεί την ένταξή του σε ένα κίνημα ιστορικών διαστάσεων  –  ως έκφραση μιας μεγάλης ιστορικής αλλαγής, παγκοσμίων διαστάσεων, κατά τον 21ου αιώνα, και ταυτόχρονα ως ένα κίνημα ανάτασης και ανάστασης του ελληνισμού. 

Εντάσσεται σε  ένα ρεύμα που αρνείται την κατεστημένη πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση Αριστεράς και Δεξιάς και στοχεύει σε μια οικονομία ενάντια και πέρα από τη λογική της διαρκούς μεγέθυνσης και του εγκλωβισμού στη λογική του βιομηχανισμού·  πέρα επίσης από τη λογική της πολιτικής αντιπαράθεσης που εγκαινιάστηκε με τη Γαλλική Επανάσταση και ολοκληρώθηκε δύο αιώνες μετά, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου. 

Ταυτόχρονα, επειδή πρόκειται για την Ελλάδα και τον ελληνισμό, που βρίσκονται σε βαθύτατη παρακμή και σε κίνδυνο ιστορικής εξαφάνισης, δεν αποτελεί μόνον ένα κίνημα ενταγμένο σε μια μετασοσιαλιστική και μετακαπιταλιστική λογική, αλλά και ένα κίνημα για τη σωτηρία του ελληνισμού που, για πρώτη φορά στα 3.000 χρόνια της ιστορίας του, απειλείται με οριστική έκλειψη. 

Αυτοί οι στόχοι τους οποίους θέτουμε, της μετάβασης σε μία νέα ιστορική περίοδο, σε πλανητική κλίμακα, και της ανόρθωσης του ελληνισμού, καθορίζουν και τη φύση του κινήματός μας. Δεν είμαστε εδώ για να ανταγωνιστούμε τον Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Βασίλη Λεβέντη ή τον Κυριάκο Βελλόπουλο, πόσω μάλλον τον Αρτέμη Σώρρα. Δεν είμαστε καν εδώ για να αντιπαρατεθούμε στη Φώφη Γεννηματά, τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Σκοπεύουμε και στοχεύουμε σε κάτι πάνω και πέρα απ’ αυτούς και, γι’ αυτό, τις πολιτικές μας κινήσεις και εγχειρήματα δεν τα βλέπουμε σαν τις κινήσεις και τα εγχειρήματα ενός μικρού κόμματος αλλά ως κινήσεις που διευρύνουν και πολλαπλασιάζουν την απήχηση των ιδεών μας. Το κίνημά μας θέτει ως άμεσο στόχο για τα επόμενα χρόνια την εξάπλωση των ιδεωδών και των αντιλήψεών μας, σε όλη την ελληνική κοινωνία, και θέτει το συμβολικό ορόσημο του 2021, διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση. Το 2021 θα πρέπει να έχουμε βάλει τις βάσεις για ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα, θα πρέπει να θέσουμε ως στόχο να αλλάξουμε την Ελλάδα και να συμβάλουμε στην αλλαγή του κόσμου μας. 

Και γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ανέφικτο ούτε φαντασιοπληξία. Πολλά κινήματα, σε ολόκληρο τον πλανήτη, έστω και εάν είναι ακόμα με ακαθόριστη ιδεολογία και πρακτικές, εκφράζουν την κρίση του παλιού ιδεολογικού και πολιτικού συστήματος αλλά και ταυτόχρονα την εμφάνιση νέων ιδεολογικών και πολιτικών προταγμάτων. Ακόμα και οι Ποδέμος, στην Ισπανία, παρά τα σαφή ιδεολογικά τους όρια, είναι υποχρεωμένοι, τουλάχιστον φραστικά, να απορρίπτουν την αντίθεση Αριστερά-Δεξιά – αναδεικνύοντας μία άλλη αντίθεση ανάμεσα στους πάνω και τους κάτω. Στην Ιταλία, το κίνημα των Πέντε Αστέρων, σχεδόν πλειοψηφικό πλέον, θέτει στην προμετωπίδα του την υπέρβαση αυτής της ψευδούς και ξεπερασμένης αντίληψης, καταδεικνύοντας πως αριστερό και δεξιό κατεστημένο της πολιτικής, των ελίτ, της δημοσιογραφίας, είναι ένα και το αυτό και απέναντί τους βρίσκεται ο λαός. Και στην Ιταλία και στη Γαλλία, επισημαίνεται πως η λογική της αέναης οικονομικής μεγέθυνσης οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη και των ανθρώπων. Δηλαδή, οι ιδέες μας εντάσσονται σε ένα ευρύ παγκόσμιο κίνημα το οποίο τείνει να αποκτήσει όλο και σαφέστερα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. 

Παράλληλα, στην Ελλάδα, αυτή η μετάβαση σε μια νέα ιδεολογική και πολιτική σύνθεση αποτελεί ταυτόχρονα και προϋπόθεση για τη σωτηρία και τη συνέχεια του ελληνισμού. Μόνο μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα, όπου θα αναβαθμιστούν οι αξίες της ταυτότητας, της μικρής παραγωγής που έχει στόχο την επιβίωση και την ευτυχία των ανθρώπων και όχι το κέρδος και την αδιάκοπη μεγέθυνση των πολυεθνικών, και όπου η κοινωνικότητα και ο πολιτισμός υπερακοντίζουν ως αξίες τη μονοδιάστατη οικονομική αντίληψη, μπορεί να επιτρέψει στον ελληνισμό να επιβιώσει και ταυτόχρονα να προσφέρει νέες αξίες και οράματα σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Αυτοί οι στόχοι τους οποίους έχουμε θέσει πρέπει να εξυπηρετούνται και από την πολιτική μας πρακτική. Τα προηγούμενα χρόνια, η «Κίνηση πολιτών Άρδην», που προηγήθηκε του Κινήματος, επέμεινε ιδιαίτερα στην επεξεργασία και τη διατύπωση των κατευθύνσεων που μόλις περιγράψαμε. Το Κίνημα το οποίο εγκαινιάσαμε τον Ιούνιο του 2016 επιθυμεί να συγκροτήσει μια πανελλαδική υποδομή-φορέα αυτών των αντιλήψεων και ιδεών, και να εμβαθύνει στην κατεύθυνση της συγκεκριμενοποίησης αυτών των προτάσεων σε κοινωνικούς χώρους και περιφέρειες. Δηλαδή, στην επέκταση των ιδεών μας στην ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό και η επιμονή στον ρόλο του διαδικτύου, η κατά το δυνατόν εκτενέστερη χρήση των ΜΜΕ και η παρέμβαση σε δήμους και συνδικαλιστικούς φορείς. 

Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο και ακόμα αρχικό στάδιο της πολιτικής μας παρέμβασης. Την επόμενη περίοδο, στα πλαίσια της αναπόφευκτης και προσεχούς κατάρρευσης της αριστερής διακυβέρνησης, θα πρέπει να επενδύσουμε στη διεύρυνση της απήχησής μας και να διαμορφώσουμε τα απαραίτητα μέσα για να την κάνουμε πράξη. Η σημερινή κατάθλιψη και το αδιέξοδο δεν θα διαρκέσουν εσαεί. Και το Κίνημα Άρδην θα πρέπει να είναι έτοιμο να προσφέρει μια ιδεολογική και εν τέλει πολιτική διέξοδο στη νέα πολιτική πραγματικότητα που διαγράφεται. 

Η μεταπολίτευση έχει εξαντληθεί. Η αποχώρηση της κυβέρνησης Συριζανέλ θα σηματοδοτήσει, πλέον, όχι απλώς το τέλος της αλλά και την απαρχή μιας νέας ιστορικής περιόδου· και οι δικές μας αντιλήψεις μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την «ατζέντα» αυτής της περιόδου: Αυτόκεντρη και ενδογενής παραγωγή (προϊόντων και ιδεών), προτεραιότητα του ελληνικού πολιτισμού, άρνηση του παρασιτικού καταναλωτισμού, υπεράσπιση της πατρίδας, διεύρυνση της δημοκρατίας πέρα από τα όρια ενός άδειου κοινοβουλευτισμού, συνδυασμός κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας. 

Ως φορείς και εκφραστές ενός ιστορικού κινήματος –δυστυχώς ακόμα οι μόνοι με μια ολοκληρωμένη αντίληψη στην Ελλάδα–, είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού το περιεχόμενο του μηνύματός μας και να θέσουμε σαν πρώτο και αποφασιστικό στόχο όλων των μελών και των φίλων του Άρδην, την εμβάθυνση και την μελέτη των κατευθύνσεών μας, καθώς και τη δημιουργία πυρήνων ζύμωσης και προπαγάνδισής τους στο κοινωνικό σώμα. 

Αυτός πρέπει να είναι ο άμεσος στόχος την επόμενη περίοδο και μόνον αυτός μπορεί να διασφαλίσει και την οργανωτική μας αναβάθμιση, απαραίτητη προϋπόθεση για οποιοδήποτε επιγενέστερο πολιτικό εγχείρημα. Το Άρδην πρέπει να καταστεί παρόν σε επαγγελματικούς χώρους και σωματεία, σε πολιτιστικούς φορείς και δήμους, σε κινήσεις νέων, σε διαδικτυακές εκστρατείες, με ένα πνεύμα καινοτόμο και πρωτοποριακό.

Ο στόχος μας είναι να δώσουμε σε ένα μεγάλο, από την άποψη της στοχοθεσίας και της ιδεολογικής του επεξεργασίας, κίνημα και τα ανάλογα  πολιτικά  μεγέθη.

3 Φεβρουαρίου 2017 

Γιώργος Καραμπελιάς

ΡΗΞΗκέλευθα [1/2/2017] - Δραχμή και ΣΥΡΙΖΑ: ο φόβος φυλάει τα έρμα

ΡΗΞΗκέλευθα [25/01/2017] - Δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση

Εφημερίδα ΡΗΞΗ (νέο φύλλο / Ιαν.2017)

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ

Μετά από τη χθεσινή, τελευταία ημέρα των διαπραγματεύσεων εδώ στη Γενεύη, ανάμεσα στους ηγέτες των δύο κοινοτήτων, για τις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού, το Δημοκρατικό Κόμμα, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ, το Κίνημα Αλληλεγγύη και το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, δηλώνουν από κοινού τα ακόλουθα:

Η αποδοχή εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας των τουρκικών διαδικαστικών όρων και της πάγιας τουρκικής αξίωσης για σύγκληση πενταμερούς διάσκεψης («Διάσκεψη για την Κύπρο»), αναίρεσε μια πάγια ομόφωνη θέση της Ελληνοκυπριακής κοινότητας αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και 40 χρόνια, η οποία έθετε ως όρο για τη σύγκληση μίας διεθνούς διάσκεψης τη συμμετοχή σε αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διασφάλιση της μη-αναβάθμισης του ψευδοκράτους ή του κατοχικού ηγέτη.

Επιπλέον, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έθεσε ως επιπρόσθετες προϋποθέσεις για τη σύγκληση μίας διεθνούς διάσκεψης τη συμφωνία στο εδαφικό με την κατάθεση χαρτών και τη συμφωνία ή την ακτίνα συμφωνίας σε όλες τις άλλες εσωτερικές πτυχές του προβλήματος.

Δυστυχώς, λίγες ώρες πριν από την προγραμματισμένη έναρξη της πενταμερούς διάσκεψης («Διάσκεψη για την Κύπρο»), διαπιστώνεται από όλους ότι καμία από αυτές τις προϋποθέσεις δεν τηρήθηκε. Πιο συγκεκριμένα:

1. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει προσκληθεί να μετάσχει στην Διάσκεψη για την Κύπρο, ενώ, την ίδια ώρα, η συμμετοχή σε αυτήν του κατοχικού ηγέτη αναβαθμίζει το ψευδοκράτος.

2. Δεν υπάρχει συμφωνία ή έστω ακτίνα συμφωνίας στις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού, ενώ, επιβεβαιώνεται η κλιμάκωση της τουρκικής αδιαλλαξίας σε όλα τα εκκρεμούντα θέματα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαράδεκτη απαίτηση για εκ περιτροπής προεδρία ως προϋπόθεση για την οριστική αποδοχή των συγκλίσεων στη Διακυβέρνηση.

3. Δεν υπάρχει συμφωνία στο εδαφικό ενώ, παράλληλα, φυλάσσονται σαν επτασφράγιστο μυστικό οι χάρτες που κατατέθηκαν από τους δύο ηγέτες. Η απόκρυψη χαρτών από το λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, αποτελεί συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησής τους και ενισχύει την παραπληροφόρηση και την κοροϊδία του λαού.

4. Ελλοχεύει ο κίνδυνος διασύνδεσης στο τραπέζι της Διάσκεψης για την Κύπρο των άλυτων θεμάτων των εσωτερικών πτυχών με τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Αυτά πρέπει να είναι και τα μόνα θέματα στην ατζέντα της Διάσκεψης για την Κύπρο.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, το Δημοκρατικό Κόμμα, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ, το Κίνημα Αλληλεγγύη και το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, θεωρούμε ότι δεν δικαιολογείται η σύγκληση της Διάσκεψης για την Κύπρο. Ως εκ τούτου δεν θα παραστούμε στη σημερινή δεξίωση η οποία αποτελεί μέρος της Διάσκεψης με την οποία διαφωνούμε.

Επιπρόσθετα, προτείνουμε τη συνολική επαναξιολόγηση της κατάστασης και της πορείας των διαπραγματεύσεων από το Εθνικό Συμβούλιο, με δεδομένες τις τουρκικές προθέσεις και θέσεις όπως αυτές καταγράφηκαν το τελευταίο τριήμερο αλλά και όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Γενεύη, 12 Ιανουαρίου 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΡΔΗΝ (12/01/2017)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΡΔΗΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ  ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ 

ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ

Σε μια στιγμή κατά την οποία τα επεκτατικά σχέδια της νεοθωμανικής Τουρκίας αποτυγχάνουν παταγωδώς, θα συναινέσουμε άραγε σε μια νέα εθνική καταστροφή η οποία θα επισφραγίσει, σχεδόν εξήντα χρόνια μετά, την ιστορική αποτυχία της Ζυρίχης; Θα παραδοθεί η Κύπρος στον καταρρέοντα νεοθωμανισμό, προοίμιο για την προτεκτοροποίηση και την αποσύνθεση του ίδιου του ελληνικού κράτους;

Πράγματι, η πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την «αναίμακτη» μεταβολή της Τουρκίας στον περιφερειακό ηγεμόνα ολόκληρης της νοτιανατολικής λεκάνης της Μεσογείου και των Βαλκανίων, έχει αποτύχει παταγωδώς:

Απέτυχε η προσπάθειά του να μεταβληθεί στον νέο «χαλίφη» του μουσουλμανικού κόσμου και του ισλαμισμού, μέσα από τη σύγκρουσή του, τόσο με το τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, όσο και με το τζιχαντιστικό Ισλάμ. Παράλληλα, απέτυχε δραματικά η πολιτική προσεταιρισμού των αραβικών χωρών, ιδιαίτερα μετά την «Αραβική Άνοιξη» και η κατάληξη υπήρξε η ανοικτή σύγκρουση με την Αίγυπτο και η παταγώδης αποτυχία στη Συρία, η οποία έφερε την ανάπτυξη μιας νέας κουρδικής οντότητας στα σύνορα της Τουρκίας και τη μεγαλοπρεπή επιστροφή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή!

Στο εσωτερικό της χώρας, ξανάρχισε ο πόλεμος με τους Κούρδους, οι συγκρούσεις με τους αλεβίτες και προπαντός, το 2016, η απόπειρα πραξικοπήματος που οδήγησε σε αποσύνθεση ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και τον στρατό της Τουρκίας. Τελικώς, ως συνέπεια της γενικευμένης αστάθειας και η τουρκική οικονομία έχει εισέλθει σε ύφεση, η τουρκική λίρα δοκιμάζεται.

Ως προς τις διεθνείς σχέσεις της αυτές βρίσκονται στο ναδίρ με τις ΗΠΑ και μεγάλο μέρος της ΕΕ, ενώ καρκινοβατούν με το Ισραήλ. Τέλος, υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει με τη Ρωσία και τους Ιρανούς, αποδεχόμενος και την παραμονή του Άσαντ. Εν τέλει, κατέληξε να στηρίζεται μόνο στη φασιστική ακροδεξιά των Γκρίζων Λύκων.

Απέναντι σ’ αυτή την καθολική αποτυχία, ένα μέρος του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της Δύσης, με επικεφαλής τη Βικτόρια Νιούλαντ, προσπαθεί να προσφέρει στον Ερντογάν ανταλλάγματα, ώστε να παραμείνει προσδεμένος στο δυτικό άρμα, μέσω της παραχώρησης της Κύπρου και της πρόσβασης στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της ανατολικής Μεσογείου, με την παράλληλη υπαγωγή της Ελλάδας στο τουρκικό dictat. Έτσι, η Τουρκία θα κερδίσει απέναντί μας ό,τι χάνει στα ανατολικά.

Η συζητούμενη στη Γενεύη λύση είναι καταστροφική: Η Κυπριακή Δημοκρατία θα υποκατασταθεί από ένα κρατίδιο ελεγχόμενο από την Τουρκία (με παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων «μεταβατικά», με εκ περιτροπής Προεδρία, και αδυναμία λειτουργίας του νέου κρατικού μορφώματος, εξαιτίας του όρου της υποχρεωτικής συμφωνίας των Τουρκοκυπρίων –δηλαδή της Τουρκίας– σε οποιαδήποτε απόφαση). Επιπλέον, ο κυπριακός ελληνισμός θα αποκοπεί οριστικά από το ελλαδικό κράτος και το νέο μόρφωμα/έκτρωμα θα καταστεί ο δούρειος ίππος της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη.

Παρά λοιπόν την αντίσταση του ελληνισμού (με αποκορύφωμα το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και τον υπέροχο Τάσσο Παπαδόπουλο), ο κυπριακός λαός απειλείται με οριστική πολιτειακή εξαφάνιση και εν τέλει με εξανδραποδισμό, ενώ το ελλαδικό κράτος, υποταγμένο, θα υποστεί αργά ή γρήγορα ακόμα και εδαφικούς ακρωτηριασμούς – καθόλου τυχαίες οι απειλές όλων των τουρκικών κομμάτων σχετικά με τα ελληνικά νησιά ή τη Θράκη.

Γιατί εκείνο που δεν κατανοούν κάποιες ψευδο-ελίτ είναι πως, η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο αποτελούν, παρά τα σημερινή μας κρίση, υπολογίσιμη δύναμη στη Μ. Ανατολή –εξού και οι συμφωνίες με την Αίγυπτο ή το Ισραήλ– ενώ αποκομμένες, θα αποτελούν γεωπολιτικούς νάνους και εύκολη βορρά στις ξένες ορέξεις.

Οι συνομιλίες της Γενεύης, δεν θα έπρεπε να είχαν αρχίσει καν και αποτελούν ήδη μία παγίδα από την οποία η ελληνική και κυπριακή πολιτική ηγεσία θα πρέπει να απαγκιστρωθούν τάχιστα – εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων και των Ελλαδιτών τάσσεται ενάντιά τους και είναι βέβαιο ότι μια οποιαδήποτε ψευδο-λύση θα καταψηφιστεί μαζικά από τους Κυπρίους σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα.

Υπάρχουν δυνατότητες ανάταξης

Ίσως για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια η γεωπολιτική πραγματικότητα δεν μοιάζει απελπιστική για μας. Ο ισλαμικός κόσμος έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο αντιπαραθέσεων· το κουρδικό ζήτημα αναδεικνύεται, μοιάζει ένας άλυτος γόρδιος δεσμός, ενισχύεται η ρωσική παρουσία· στη Συρία και τον Λίβανο ενισχύεται η στρατηγική συμμαχία χριστιανών, σιϊτών και αλαουιτών, φιλική προς την Ελλάδα και την Κύπρο· είναι ανέφικτη η ανασύσταση της συμμαχίας Τουρκίας – Ισραήλ· η Αίγυπτος βρίσκεται σε ευθύ ανταγωνισμό με την Τουρκία για την ηγεμονία του σουνιτικού Ισλάμ· τέλος, στην Ευρώπη, η κρίση του μεταναστευτικού και της ισλαμικής τρομοκρατίας αποδυναμώνει την επιρροή της Τουρκίας.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν να αναδειχτούν ως το πραγματικό σύνορο της Ευρώπης, και όμως την ίδια στιγμή κάποιοι απεργάζονται την εκχώρηση στο διπλωματικό πεδίο στην Τουρκία όλων όσων έχει απολέσει στο γεωπολιτικό πεδίο.

Ελλάδα και Κύπρος αγώνα κοινός

Οποιαδήποτε αντίθεση μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων, μεταξύ ελληνικού κράτους και Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ψευδεπίγραφη και προσβλητική. Κύπρος και ηπειρωτική Ελλάδα είναι αξεδιάλυτα δεμένες από την εποχή του… Τρωικού Πολέμου, έχουν συμμετάσχει από κοινού σε όλους τους εθνικούς αγώνες (από τους χιλιάδες Κύπριους που συμμετείχαν στους Βαλκανικούς Πολέμους, μέχρι τους εκατοντάδες Ελλαδίτες νεκρούς της εισβολής του 1974).

Το γεγονός ότι τα λάθη των ηγεσιών μας δεν επέτρεψαν την ευόδωση του στόχου της Αυτοδιάθεσης-Ένωσης και υπάρχουν σήμερα δύο διαφορετικά κράτη, δεν αναιρεί την ταυτότητα των πόθων και των αισθημάτων μας. Εξάλλου, οι τύχες μας είναι αξεδιάλυτα δεμένες. Η σημερινή κρίση του ελληνικού κράτους αποδυναμώνει δραματικά την Κυπριακή Δημοκρατία και το αντίστροφο, η πιθανή εκχώρηση της Κύπρου στην τουρκική σφαίρα θα έχει δραματικές συνέπειες και για ανεξαρτησία του ελλαδικού κράτους. Και όλοι γνωρίζουν πως χωρίς την παρουσία της Ελλάδας η Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε πάψει να υπάρχει ήδη από καιρό. Ακόμα και σήμερα Ελλαδίτες φαντάροι υπηρετούν στην Κύπρο. Είναι λοιπόν όχι απλώς δικαίωμά μας αλλά υποχρέωσή μας να μεριμνούμε για την Κύπρο και τον κυπριακό ελληνισμό – όχι σαν μια ξένη χώρα αλλά σαν ένα οργανικό κομμάτι του εαυτού μας, έστω και εάν ανήκουμε σε διαφορετικές κρατικές οντότητες, τις οποίες και σεβόμαστε. Όμως η εθνική μας ταυτότητα παραμένει μία και αξεχώριστη, ποτισμένη με το αίμα και τα δάκρυα χιλιάδων και χιλιάδων Ελλαδιτών και Κυπρίων.

Εμείς, Ελλαδίτες και Κύπριοι που μας συνέχει μια κοινή αγωνία, πιστεύουμε πως μόνον η εμμονή στις αποφάσεις και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, η θρησκευτική προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, μπορούν να αποτελέσουν την οποιαδήποτε βάση για τη σωτηρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανατροπή των τετελεσμένων της κατοχής.

Η λογική της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, επειδή εμπεριέχει ήδη μια καταρχήν αποδοχή των τετελεσμένων της Κατοχής, οδηγεί αναπόφευκτα σε υποχωρήσεις και εξαιτίας της παρουσίας του τουρκικού στρατού Κατοχής δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε μεταβολή της Κύπρου αρχικώς σε προτεκτοράτο της Τουρκίας και μεσοπρόθεσμα/μακροπρόθεσμα στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων της Κύπρου, όπως συνέβη ήδη στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Είναι καιρός το Κυπριακό να τεθεί εκ νέου στην μόνη βάση δίκαιης διεξόδου, δηλαδή εκείνη της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων, των εποίκων και της απόρριψης των τετελεσμένων της κατοχής.

Η Κυπριακή Δημοκρατία πάνω σε μια τέτοια βάση, έχοντας την ενεργή συμπαράσταση ολόκληρου του ελληνικού λαού, το διεθνές δίκαιο, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, καθώς και τις πολλαπλές διακρατικές συμφωνίες και συμμαχίες της με τα περισσότερα κράτη της περιοχής και τη συμπαράσταση όλων των λαών του κόσμου, μπορεί και πρέπει σήμερα να ξαναθέσει το Κυπριακό σ’ αυτή τη βάση. Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος δεν οδηγεί παρά σε περαιτέρω υποχωρήσεις και ήττες. Εξάλλου, ένας λαός που δεν αγωνίζεται δεν μπορεί να διασφαλίσει και κανένα ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας, ούτε τον σεβασμό των κρατών. Η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχει σήμερα γιατί προηγήθηκε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ και γιατί οι Κύπριοι και οι Ελλαδίτες αντιστάθηκαν στην τουρκική εισβολή του 1974. Μόνο αν ξανασυνδεθούμε με εκείνη την αγωνιστική παράδοση μπορούμε να προσδοκούμε οποιαδήποτε ανατροπή των τετελεσμένων της Κατοχής.

Η εμμονή, λοιπόν, σε μία λύση στηριγμένη στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, για άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, η εμμονή στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και στην ύπαρξη της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι σήμερα όχι μόνο εφικτή αλλά η μόνη ρεαλιστική πρόταση.